Ο Βασίλης Μοιρώτσος γράφει για την κίνηση του Ολυμπιακού να δημιουργήσει από το πουθενά φανατισμένο κλίμα σε μια σειρά τελικών που ελπίζαμε να δούμε μπασκετάκι και μόνο.
Περισσότερο… ξενέρωμα, παρά ανυπομονησία έφερνε στους φιλάθλους το φετινό pre game των ελληνικών τελικών. Η αποτυχία να βρεθούν στο φάιναλ φορ, που είναι πάντα ο νούμερο ένα στόχος για Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, είναι ακόμα φρέσκια στο μυαλό του κόσμου. Όπως φυσικά και των ομάδων.
Σύμφωνοι, παίρνει μεγαλύτερη αξία ένα πρωτάθλημα όταν είναι πλέον ο μοναδικός στόχος της σεζόν. Όταν γίνεται, όπως φέτος, η τελευταία ευκαιρία για να κατάκτηση ενός τίτλου. Όμως νιώθεις και βλέπεις πως δεν υπάρχει η δίψα να έρθουν αυτά τα μεγάλα ματς όπως άλλες χρονιές. Ίσως και να κουράστηκε ο κόσμος. Δεδομένα, ωστόσο, όταν τα ματς θα ξεκινήσουν, θα αναθερμανθεί το ενδιαφέρον του κόσμου.
Πριν απ’ τα ματς, ωστόσο, θέλησε να κάνει πιο θερμό το κλίμα ο ίδιος ο Ολυμπιακός. Και ξεκίνησε μια ιστορία από το πουθενά. Τη στιγμή που πηγαίναμε για τους πιο ήρεμους τελικούς… όλων των εποχών, ο Ολυμπιακός ξεκίνησε μια άνευ προηγουμένου προσπάθεια να βάλει μπουρλότο: επιστολή στον Τσίπρα, αίτηση για ξένους διαιτητές, “απειλή” πως δεν θα αγωνιστεί καν, βολές εναντίον όλων! Δυστυχώς στον Ολυμπιακό πολλές φορές δεν σκέφτονται πριν πράξουν. Δεν σκέφτονται πως και πάλι μπορεί να οπλιστεί κάποιο χέρι χουλιγκάνου και να πετάει ό,τι έχει στα χέρια του, επειδή έχει μάθει από τη διοίκηση της ομάδας του πως οι διαιτητές βοηθούν τον Παναθηναϊκό. Είκοσι χρόνια τώρα η ίδια… καραμέλα.
Να χάνει ο Ολυμπιακός με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο, σε κάθε γήπεδο της Ελλάδας ή του εξωτερικού και πάντα να φταίει η διαιτησία. Ποτέ η… καλύτερη ομάδα της δεκαετίας! Πάντα η διαιτησία. Ας ελπίσουμε ο κόσμος να μην μπει σε αυτό το τρυπάκι.
Ας ελπίσουμε να μη δούμε πάλι φαινόμενα αλητείας. Αγώνες που δεν θα ολοκληρώνονται και γήπεδα που θα αδειάζουν. Αντικείμενα, μολότοφ και φωτοβολίδες. Διότι αν δούμε και σε αυτούς τους φετινούς τελικούς, θα ξέρουμε τους ηθικούς αυτουργούς…
