Ο Μάνος Παπαδόπουλος μίλησε για τον διοικητικό παράγοντα και τον άνθρωπο Παύλο Γιαννακόπουλο.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του Μάνου Παπαδόπουλου για τον Παύλο Γιαννακόπουλο στον «αέρα» του ΣΠΟΡ FM 94.6:
Για τα συναισθήματά του μετά την απώλεια του Παύλου Γιαννακόπουλου: «Είναι μια πολύ δύσκολη μέρα για μένα, γιατί έρχομαι να μιλήσω ξέροντας ότι έχει πεθάνει. Δεν ξέρω και γιατί βγήκα να μιλήσω. Σας μιλάω ειλικρινά… Ήρθαμε πολύ κοντά όταν ερχόταν αρχικά με τον ανιψιό του στον Τάφο του Ινδού και αργότερα και με τον γιο του, τον Δημήτρη. Ήμουν κοντά στην οικογένεια, πήγαινα στο σπίτι τους και έτσι μπήκα κι εγώ σε αυτή την οικογένεια, κάτι που άλλαξε τη ζωή μου και τον τρόπο σκέψης μου γενικότερα».
Για τα πρώτα χρόνια στον Παναθηναϊκό: «Θυμάμαι στα πρώτα χρόνια που είχαν γίνει επιτροπές στον Ερασιτέχνη, γιατί ακόμη το μπάσκετ δεν ήταν επαγγελματικό. Είχαμε μπει κάποιοι νέοι άνθρωποι στις επιτροπές του. Στις πρώτες μεταγραφές ήταν ο Μπράιαν Πλακουράκης και κάποιοι άλλοι παίκτες. Δεν ήταν μεγάλα ονόματα, αλλά ήταν το πρώτο σκαλοπάτι και η αλλαγή σελίδας. Μετά από εκεί σαν να άγγιξε ένα ραβδί το σύλλογο και άλλαζαν όλα. Δεν θα ξεχάσω τον πρώτο αγώνα με τον Γκάλη, που γεμίζει το κλειστό της Γλυφάδας. Από τότε η ομάδα πήγε μόνο πάνω. Το Παρίσι και το Ευρωπαϊκό του 1996 είναι για τους φίλους του Παναθηναϊκού το νούμερο ένα. Όμως υπήρχαν πάρα πολλά πράγματα που έκαναν τον Παναθηναϊκό να φτάσει εκεί που έφτασε. Αυτό το πάθος και η αγάπη του για τον σύλλογο…».
Για τη μεταγραφή του Ντομινίκ: «Ήμασταν το 1995 στη Γαλλία, σε ένα θέρετρο, το Σαν Λαρί, με προπονητή τον Μάλκοβιτς και κάναμε προετοιμασία. Γυρίζαμε στην πόλη και βλέπαμε τον Ντομινίκ Γουίλκινς σε highlights του ΝΒΑ. Την επόμενη μέρα κάναμε προπόνηση και με ειδοποίησαν στο τηλέφωνο. Μου λέει ο κύριος Παύλος ‘πήραμε τον Ντομινίκ Γουίλκινς, ενημέρωσε τον προπονητή ότι υπέγραψε’. Τι να πω, για τα λεφτά του Ράτζα; Θα μπορούσα να μιλάω για μέρες».
Για τα όσα του δίδαξε ο Παύλος Γιαννακόπουλος: «Μου έμαθε κάτι που κρατάω μέχρι και σήμερα, ότι τον προπονητή πρέπει να τον στηρίζεις μέχρι τέλους. Είναι ένα μάθημα που πήρα και το έχω μέχρι σήμερα, γι’ αυτό έχω καλές σχέσεις με όλους τους προπονητές, ακόμη και αφότου έφυγαν. Δεν είναι εύκολο αυτό στον πρωταθλητισμό. Όσο έχεις έναν προπονητή πρέπει να τον στηρίζεις, να μην τον υπονομεύεις».
Για το μυστικό της επιτυχίας του: «Το πάθος για τον Παναθηναϊκό το έχει όλη η οικογένεια. Και ο Θανάσης και ο γιος του ο Δημήτρης τώρα. Αυτό το πάθος μάς κάνει όλους καλύτερους. Έπαιρνε 30 φορές τηλέφωνο και έδινε περισσότερα χρήματα για να γίνει μια μεταγραφή. Δεν νομίζω να υπήρχε άλλος παράγοντας που να χάνει τον ύπνο του το βράδυ γιατί ένας παίκτης δεν υπέγραφε και μπορούσε να πάει σε άλλη ομάδα. Αυτό το πάθος έκανε τον Παναθηναϊκό πρώτο. Παίζαμε με τον Κόροιβο, δίχως να τον υποτιμώ, και είχε άγχος. Αυτό το πάθος παρέσυρε τους πάντες και μας κάνει πρώτος ακόμη και σήμερα».
Για τον άνθρωπο Παύλο Γιαννακόπουλο: «Ακόμη κι όταν εκνευριζόταν και έλεγε μια κουβέντα παραπάνω, σε έπιανε και σου εξηγούσε μετά. Ήταν άνθρωπος. Τα πρώτα χρόνια της προεδρίας του θέλαμε υπογραφές για να λειτουργήσει μια εταιρεία. Ξυπνούσε πολύ πρωί και πήγαινε πρώτα στα γραφεία του Παναθηναϊκού και μετά στα εργοστάσια. Εγώ με τον Γιώργο Νηρέα, που ήμασταν ίσως οι μοναδικοί υπάλληλοι, έπρεπε να πάμε 7:00 το πρωί για να πάρουμε τις υπογραφές. Τον περιμέναμε και ό,τι του δίναμε μας έλεγε ‘τι είναι αυτά; Πάλι πρέπει να πληρώσουμε;’. Τα πέταγε όλα κάτω, αλλά μετά από πέντε λεπτά τα έπαιρνε και τα υπέγραφε. Μου είπε μια μέρα ‘θα φοβάσαι, όταν δεν θα τα κάνω αυτά’. Τα υπέγραφε χωρίς να τα κοιτά, τόση εμπιστοσύνη μάς είχε. Είχε ξεκινήσει από χαμηλά, ήταν ένας απλός άνθρωπος. Ερχόταν στο γήπεδο μόνος του και μετά πήγαινε να πάρει ένα σουβλάκι».
Για το ότι δεν κατάφερε να πάρει την ΠΑΕ: «Το ποδόσφαιρο τού άρεσε σαν σπορ. Δε νομίζω ότι ήταν απωθημένο, με την πλήρη έννοια. Μπορεί να του είχε μείνει μια πικρία, δεν μπορώ να το πω εγώ αυτό. Ίσως να θεωρούσε πως μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό και με το ποδόσφαιρο. Πιστεύω πως θα έκανε σίγουρα».
🏀 Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο μπάσκετ
