Ο Βασίλης Μοιρώτσος γράφει για το πόσο μεγάλη πλάκα έχει να παρακολουθείς τους μόνιμα ευνοημένους να τσακώνονται για το ποιος παίρνει περισσότερα σφυρίγματα και για το ματς με τον ΠΑΟΚ που χρειάζεται… υπέρβαση και κόσμο.
Έπαψε πλέον να έχει πλάκα αυτό το γαϊτανάκι με το ποιος ευνοείται περισσότερο από τη διαιτησία και ποιος όχι σε αυτή τη χώρα. Και έπαψε να έχει πλάκα για εμάς, από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός παραμένει και σε αυτό πολύ πίσω από τους υπόλοιπους. Εκεί που ΟΛΟΙ παίρνουν σφυρίγματα, ο Παναθηναϊκός «πιστολιάζεται» κάθε Κυριακή.
Εκεί που σε πιάνουν τα γέλια όταν βλέπεις το πέναλτι που κερδίζει η ΑΕΚ έξω από την περιοχή, το πέναλτι που κερδίζει ο ΠΑΟΚ από τα… πλευρά του Τσιλούλη, τα οφσάιντ που δεν σηκώνονται στο Καραϊσκάκη για τον Ολυμπιακό, σου έρχεται να βάλεις τα κλάματα βλέποντας το πέναλτι στον Κουρμπέλη στη Νέα Σμύρνη. Και αντιλαμβάνεσαι πως στα μάτια αυτών των τύπων, που έχουν μια σφυρίχτρα και νομίζουν ότι μπορούν να πηδήξουν τον κόσμο όλο, ο Παναθηναϊκός έχει μικρύνει πάρα πολύ. Ευτυχώς που τώρα υπάρχουν τρία συνεχόμενα ντέρμπι, άρα και τρεις σερί φορές που θα δούμε ξένους διαιτητές και για ένα μήνα θα ησυχάσουμε απ’ τους άσχετους Έλληνες διαιτητές, που επιμένω πως οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καν τους κανονισμούς. Δεν ξέρουν, δηλαδή, πότε ένα χέρι δίνεται παράβαση και πότε όχι.
Αν τους ακούσετε να μιλάνε, άλλα θα λέει ο ένας, άλλα ο άλλος, δείγμα της ασχετοσύνης τους. Φυσικά δεν περιμένω να ιδρώσει το αυτί του Μέλο Περέιρα απ’ τις πρόσφατες διαμαρτυρίες του Νταμπίζα, ούτε αυτό του Λάκοβιτς από την επικοινωνία με τον Αλαφούζο. Δυστυχώς όλοι αυτοί τον αντιμετωπίζουν τον Παναθηναϊκό χωρίς σεβασμό, γι’ αυτό όταν θα γίνει και πάλι ισχυρός θα πρέπει να τους στείλει όλους στα σπίτια τους και θα πρέπει να τους έχει όλους σημειωμένους ώστε να μην τους ξεχάσει. Όπως έκανε κάποτε ο Νικόλας Πατέρας, που υποσχέθηκε να ξηλώσει όλους εκείνους που είχαν κατακλέψει τον Παναθηναϊκό και το έκανε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Κάτι που δεν κατάφερε να κάνει ο Αλαφούζος, ο οποίος ξεκίνησε πρώτος την επανάσταση της εξυγίανσης του ποδοσφαίρου και τώρα όχι μόνο δεν υπάρχει πουθενά, αλλά σφάζουν και την ομάδα του στο γόνατο κάθε Κυριακή. Γι’ αυτό πρέπει να μετανιώνει ο Αλαφούζος περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Πως κάτι που ξεκίνησε ο ίδιος, βλέπει άλλους να το καρπώνονται και εκείνος είναι στην… απ’ έξω.
Για να πάμε στα αγωνιστικά, το ματς της Κυριακής έρχεται σε μια περίοδο που όσον αφορά τη φόρμα, δεν είναι και η καλύτερη δυνατή για τον Παναθηναϊκό. Αλλά δεν είναι ούτε και για τον ΠΑΟΚ. Αν και οι δύο ομάδες βρίσκονταν σε φουλ φόρμα, ξεκάθαρα οι Θεσσαλονικείς θα είχαν το προβάδισμα, αφού έχουν και περισσότερη ποιότητα και περισσότερες λύσεις και σαφώς μεγαλύτερη εμπειρία. Όμως τώρα έρχονται από ένα παιχνίδι 120 λεπτών σε πολύ υψηλή ένταση και από ένα ακόμα πριν απ’ αυτό με τον Άρη που επίσης πιέστηκαν. Και που τους χάλασε και την ψυχολογία. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να εκμεταλλευτεί την επιπλέον φρεσκάδα, να τρέξει τον ΠΑΟΚ από το ξεκίνημα, για να καταφέρει να σταθεί απέναντί του και να τον απειλήσει. Και φυσικά να βγάλει στο γήπεδο σκληράδα και τσαμπουκά, στοιχεία που λείπουν το τελευταίο διάστημα. Ας ελπίσουμε έστω και την τελευταία στιγμή ο κόσμος να αποφασίσει και να πάει μαζικά στο γήπεδο, γιατί τον έχουν πραγματικά ανάγκη οι ποδοσφαιριστές. Ιδιαίτερα σε τέτοια παιχνίδια απέναντι σε καλύτερους αντιπάλους.
