Ο Νικόλας Βασιλαράς γράφει για τον κίνδυνο, στα όρια της… βεβαιότητας, να «καεί» άλλη μια καλή φουρνιά ποδοσφαιριστών.
Ξεμένουμε λοιπόν από στόχους. Όχι σιγά – σιγά, αλλά απότομα και άγαρμπα. Ακόμη και αυτός της πεντάδας, που στην πρώτο γύρο έμοιαζε δεδομένος, έχει πλέον απομακρυνθεί για τα καλά και ο τελευταίος που μένει είναι εκείνος της ανάδειξης και της εξέλιξης κάποιων ποδοσφαιριστών. Κάτι πάντως που για να συμβεί θα πρέπει να ξεπεραστεί ένα ολόκληρο βουνό που βρίσκεται μπροστά στα παιδιά. Και «ΑΝ» ξεπεραστεί ποτέ…
Γιατί το λέμε αυτό; Μα γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει ο κίνδυνος αλλά σχεδόν η βεβαιότητα ότι και αυτή η φουρνιά θα πάει χαμένη. Όταν πετάς κάποιον που δεν ξέρει μπάνιο στα βαθιά για να κολυμπήσει εννιά στις δέκα φορές θα πνιγεί. Και δεν θα μπορέσει να τον σώσει ούτε ο… Νταμπίζας, ούτε ο Δώνης οι οποίοι ναι μεν αποτελούν «πολυτέλεια» γι’ ΑΥΤΟΝ τον Παναθηναϊκό, όμως δεν είναι μάγοι αλλά άνθρωποι.
Βλέπετε δεν έχει απλά κενά το ρόστερ του Παναθηναϊκού αλλά τρομακτικές απουσίες. Και σε ποσότητα και σε ποιότητα και σε προσωπικότητα. Εχει ωστόσο και μια καλή φουρνιά ποδοσφαιριστών. Μπουζούκης, Χατζηγιοβάννης, Μαυρομάτης, ίσως και κάποιοι άλλοι που δεν κατάφεραν ακόμα να ξεπεταχτούν και πιθανότατα δεν θα το καταφέρουν και ποτέ. Ολοι αυτοί, αλλά και οι υπόλοιποι, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα καούν από τη στιγμή που δεν υπάρχει πλάνο να στηριχτούν ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ.
Πέσαμε για παράδειγμα οι περισσότεροι να φάμε τον Φάνη επειδή έκανε κάποιες (φυσιολογικές για την ηλικία του) γκέλες. Λες και έχει τον… Μολέδο δίπλα του. Οσο ταλέντο, πείσμα και διάθεση να έχεις για να πετύχεις, αν δεν έχεις στο πλευρό σου κάποιον μεγάλο παίκτη δεν θα τα καταφέρεις ποτέ. Ο Κυργιάκος παλιότερα είχε τον Ρενέ. Ο Μπασινάς τον Σόουζα κοκ. Τόσα και τόσα παραδείγματα υπάρχουν, ακόμη και πιο πρόσφατα. Θυμηθείτε τον Καρέλη πως ήταν όταν ήρθε στην ομάδα και πως όταν έφυγε παίζοντας πλάι στον Μάρκους. 15 με 20 τεμάχια για πλάκα πέταγε κάθε χρονιά. Φυσικά και δούλεψε και ο ίδιος. Όπως δουλεύουν και αυτά τα παιδιά, δίχως όμως να έχουν καμία έξτρα βοήθεια. Αυτή που είχαν τόσες και τόσες γενιές.
Δείτε ποιοι είναι οι ηγέτες της σημερινής ομάδας. Ο Κουρμπέλης, που πολλοί γκρίνιαζαν ότι κακώς τον έφερε ο Μαρίνος και τον πληρώσαμε χρυσό, ο Γιόχανσον, ο Ινσούα και ο Κουλιμπαλί όταν δεν είναι τραυματίας. Τι συζητάμε λοιπόν και τι μας φταίνε τα παλικάρια; Θυμηθείτε τον Μήτσο δίπλα στον Ζέκα και δείτε και τώρα που τα δίνει όλα αλλά ο άνθρωπος έχει σκάσει.
Δεν κάνουμε μνημόσυνο, ούτε γυρνάμε εκατό χρόνια πίσω. Σχεδόν για φρέσκα κουλούρια μιλάμε. Για την ομάδα που είχες μέχρι πριν δυο χρόνια και που την ξεπούλησε μέσα σε μια νύχτα ο Αλαφούζος, μαζί και με κάθε έννοια ηθικής. Κανείς ποτέ δεν θα μπορέσει να χωνέψει αυτό το έγκλημα. Μια ομάδα ΕΤΟΙΜΗ να πρωταγωνιστήσει, ένα σύστημα ΕΤΟΙΜΟ να πέσει και εσύ να… αυτοκτονείς.
Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στην ιστορία τέτοια γκέλα και τέτοια προδοσία, εκεί έχασε ο Αλαφούζος και τον τελευταίο που τον στήριζε επειδή τουλάχιστον το πάλευε, από τότε δεν θέλουν ούτε να τον βλέπουν ούτε να τον ακούν. Αλλά το θέμα μας δεν είναι ο Αλαφούζος, τον οποίο έχει κρίνει η ιστορία, μα η επόμενη μέρα που δυστυχώς υπό αυτές τις συνθήκες… δεν υπάρχει.
Και θα υπάρξει μονάχα αν βρεθεί ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ επενδυτής. Εκεί θα τελειώσουν και οι ιστορίες του «δεν θέλει να φύγει» και τα πάντα. Δηλαδή υπάρχει περίπτωση να εμφανιστεί νορμάλ άνθρωπος που να θέλει να επενδύσει και να δώσει όραμα και να μην την περάσει από πάνω την συγκεκριμένη ιδιοκτησία;
Το θέμα είναι τι γίνεται έως τότε και τι αντοχές υπάρχουν. Που δεν υπάρχουν. Και το χειρότερο είναι ότι πλην του κόσμου έχουν αρχίσει να τις χάνουν και οι εντός ομάδας. Να φθείρονται και να καίγονται. Σε τέτοιο βαθμό που στο τέλος της σεζόν κανείς δεν θα θυμάται ούτε το εκπληκτικό σου ξεκίνημα, ούτε τους μπέμπηδες ούτε κανέναν…
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο