Ο Νικόλας Βασιλαράς γράφει για τους πράσινους που γέννησαν την ελπίδα και στη συνέχεια απέδειξαν πως τελικά δεν υπάρχει... καμία ελπίδα.
Είναι άδικο από ένα σωρό απόψεις αυτό που εξακολουθεί να βιώνει ο Παναθηναϊκός. Είναι άδικο για τους παίκτες που από εκεί που γέννησαν την ελπίδα, μας απέδειξαν από μόνοι τους πως τελικά δεν υπάρχει… καμία ελπίδα. Είναι επίσης άδικο και να τους κρίνουμε για πράγματα που δεν φταίνε, υπό την έννοια ότι η ευθύνη για ότι συμβαίνει σε αυτόν τον Παναθηναϊκό ανήκει σε ΑΛΛΟΝ, στον Γιάννη Αλαφούζο. Μα πάνω απ’ όλα είναι άδικο για τον ίδιο τον σύλλογο αυτό το πράγμα. Δεν το αξίζει, είναι ένα μαρτύριο χωρίς τέλος, ένα βαρέλι δίχως πάτο.
Το να πει κανείς το κλασικό “να φύγει αυτή η χρονιά και να μην ξανάρθει” είναι κάτι σχετικό. Το λες αυτό όταν για την επόμενη βλέπεις κάτι ρε αδερφέ για να ελπίζεις, όμως εδώ δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ. Και αυτό είναι το χειρότερο. Η ψαλίδα με τους άλλους βλέπεις να μεγαλώνει. Όχι, με τον… Άρη και τον Ατρόμητο, που ούτε αυτούς δεν μπορείς να δεις, αλλά τους υπόλοιπους.
Ο ΠΑΟΚ πήρε πρωτάθλημα για πλάκα και δείχνει μάλιστα ότι δεν σκοπεύει να γίνει… Λέστερ. Η ΑΕΚ το πήρε πέρσι κι ας έφτασε στα αλώνια, ενώ φτιάχνει και γηπεδάρα. Τέλος, ο Ολυμπιακός το έχασε ξανά αλλά δεν τα παρατάει. Το παλεύει με ένα σωρό τρόπους, δεν την αποδέχεται την αποκαθήλωσή του, ακόμη και το ότι σκούζει κάτι λέει. Την ίδια ώρα εσύ μέσα στη μιζέρια και την κακομοιριά θεωρείς επιτυχία αν θα ξεκινήσεις τη νέα σεζόν με… 0 βαθμούς και προσθέσεις κάτι ψιλά στο μπάτζετ της πλάκας που ήδη έχεις. Σε ελεύθερη μετάφραση… κανένα μέλλον.
Στο Περιστέρι είδαμε μια ομάδα που το έχει παρατήσει εντελώς το πράγμα σε επίπεδο νοοτροπίας. Γιατί επί της ουσίας με τους βασικούς σου έπαιζες αν εξαιρέσεις τον Κότσαρη και τον Αθανασακόπουλο. Για τον δεύτερο ακούγονται καιρό τώρα πολύ καλά λόγια, μπήκε στα βαθιά και έδειξε να έχει μέλλον ΑΛΛΑ σε κανονική ομάδα. Οχι, στον Παναθηναϊκό που είδαμε στα δυτικά. Κόντρα σε έναν αντίπαλο που έπαιζε με τα δεύτερα δεν έκανες φάση, δεν βλεπόσουν για την ακρίβεια. Δεν μπορούσαν να κάνουν ούτε τα βασικά, δεν άλλαξαν μισή πάσα της προκοπής οι πράσινοι και μοιραία έχασαν το ματς πληρώνοντας την κάκιστη αμυντική τους λειτουργία στα στημένα.
Δεν θα άλλαζε τίποτα επί της ουσίας αν κέρδιζες, ίσως εν μέρει να περιοριζόταν αυτό το φοβερό και απόλυτα δικαιολογημένο ξενέρωμα που υπάρχει. Διότι τελικά όπως ξεκίνησε η χρονιά το καλοκαίρι, έτσι τελειώνει. Και είναι κρίμα γιατί και προσπάθησαν τα παιδιά και βελτιώθηκαν, όμως το τελικό αποτέλεσμα δεν τους δικαιώνει. Το ξεκίνημα της σεζόν δεν είναι κάτι που το… φανταστήκαμε. Φυσικά και έγινε, αλλά με τέτοια κοιλιά ξεχάστηκε ήδη και επιστρέψαμε στην πλήρη άρνηση ενασχόλησης με την ομάδα από τους πάντες. Έχουν τόσο πολύ αδειάσει οι οπαδοί του Παναθηναϊκού που πιστεύω ότι οι περισσότεροι δεν είδαν ούτε το ματς. Κι αυτό τα λέει όλα…
