Oι ομάδες χτίζονται και φτιάχνονται το καλοκαίρι. Αν τότε γίνουν λάθη, δύσκολα μπορεί να αλλάξει κάτι στην διάρκεια της χρονιάς. Ο Γενάρης δεν προσφέρεται για ριζικές αλλαγές στην ομάδα, αλλά για μερικές προσθήκες, που δύσκολα καλύπτουν όλα τα λάθη του καλοκαιριού.
Στην προκειμένη περίπτωση ο Παναθηναϊκός είναι κακοσχεδιασμένος και κακοφτιαγμένος από το καλοκαίρι. Ο Γιάννης Αλαφούζος, που έχουμε καταγράψει τις ευθύνες του για το σημείο, που έχει φθάσει στον Παναθηναϊκο διέθετε ένα συγκεκριμένο μπάτζετ για την ομάδα. 3,5 εκ. ευρώ .Μπάτζετ, που δεν έχει σχέση με μπάτζετ πραγματικού Παναθηναϊκού, αλλά αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν μπορεί να έρθουν παίκτες, καλύτεροι από αυτούς, που ήρθαν.
Δυστυχώς οι επιλογές του καλοκαιριού αποδεικνύονται λανθασμένες. Το είχα επισημάνει εδώ και καιρό και το καλοκαίρι είχα τις ενστάσεις μου για επιλογές τύπου Μπεκ και Μολό, για την μη απόκτηση αξιόπιστου φορ, για την αργοπορημένη απόκτηση ενός αμυντικού μέσου, που ακόμα δεν τον είδαμε να παίζει. Τότε, που το έγραφα ήμουν ο κακός της παρέας. Ημουν αυτός, που βιαζόμουνα να βγάλω συμπεράσματα . Δυστυχώς το γήπεδο πάντα δείχνει την αλήθεια. Και η αλήθεια φαίνεται. Από όλες τις μεταγραφές, που έγιναν το καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός έχει πάρει βοήθειες από τον Σένκεφελντ, τον Ζαχίντ και λίγο από τον Περέα. Ολοι οι άλλοι είναι …άφαντοι. Αποτέλεσμα είναι το ρόστερ να μην είναι καλύτερο από πέρυσι, αλλά ίσως και χειρότερο, διότι δεν είναι καλά και ο Μακέντα, που έχει τις ενοχλήσεις στην μέση και φέτος δεν μπορεί να βοηθήσει.
Η ομάδα μετά τα πρώτα παιχνίδια με τον ΟΦΗ και τον Αρη, που ήταν τραγική και για αυτό ευθυνόταν ο Γιώργος Δώνης στα τελευταία ματς, κάνει, ότι μπορεί. Με την Ξάνθη βάση εικόνας και ευκαιριών, αλλά και διαιτητικών αποφάσεων έπρεπε να κερδίσει και έχασε.
Στο Περιστέρι με τον Ατρόμητο, έπρεπε να κερδίσει και κέρδισε. Με την Λάρισα στο ΟΑΚΑ δεν έπρεπε να χάσει βάση εικόνας, ευκαιριών και διαιτητικών αποφάσεων και έχασε. Όταν έχουν γίνει τόσα λάθη στον σχεδιασμό του καλοκαιριού, τα βρίσκεις μπροστά σου τον χειμώνα.
Το δυσάρεστο είναι, ότι δεν μπορείς να περιμένεις και πολλά παραπάνω από τον Παναθηναϊκό με το σημερινό ρόστερ. Υπάρχουν χτυπητές αδυναμίες. Πίσω από τον Μακέντα δεν υπάρχει άλλος σκόρερ. Στα άκρα δεν υπάρχουν σκόρερ. Με εξαίρεση τον Ζαχίντ δεν υπάρχει άλλος παίκτης στο ρόστερ, που μπορεί με μία ατομική ενέργεια να πάρει ένα παιχνίδι. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Το ξέρω μιλάμε για τον Παναθηναϊκό και είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσουμε. Η μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου δεν αντέχει να βλέπει τον Παναθηναϊκό να χάνει από μικρομεσαίες ομάδες στην έδρα του. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι και ο Παναθηναϊκός είναι πλέον μικρομεσαία ομάδα. Πικρό, αλλά αληθινό. Ναι ο Δώνης έχει ευθύνες από την αρχή της σεζόν μέχρι σήμερα, για το γεγονός, ότι η ομάδα έχει δύο νίκες σε 8 παιχνίδια. Στα τελευταία παιχνίδια, όμως, αυτό που πρέπει να κάνει ως προπονητής, το κάνει. Η ομάδα βρίσκει τον τρόπο να φέρνει την μπάλα μέσα στην περιοχή. Στην εκτέλεση παίζει ρόλο η ποιότητα. Αν δεν έχει τέτοιους παίκτες, όσα τελειώματα φάσεων και αν κάνεις καθημερινά, αυτό δεν αλλάζει. Δεν είναι τυχαίο, που ο Παναθηναϊκός βάζει το πολύ ένα γκολ και αν δεν δεχθεί γκολ κερδίζει. Αλλιώς η φέρνει ισοπαλία, η χάνει. Πέρυσι στον δεύτερο γύρο, υπήρχε το ίδιο πρόβλημα. Και ο σχεδιασμός του καλοκαιριού έλεγε, ότι θα ερχόντουσαν παίκτες να βοηθήσουν στο γκολ. Και το αποτέλεσμα το βλέπουμε. Οσον αφορά τον περσινό πρώτο γύρο έλεγα από τότε, ότι είναι μεγάλη η ρέντα, που είχε η ομάδα. Υπήρχε μία θετική αύρα. Στην πρώτη φάση έμπαινε γκολ από το πουθενά. Γινόταν σουτ η μπάλα χτύπαγε στην πλάτη αντιπάλου και πήγαινε μέσα. Αυτό πήγε μέχρι ενός σημείου. Μετά σταμάτησε και όλη αυτή η ρέντα έχει έρθει κόντρα πλέον. Τώρα τρως γκολ από του πουθενά και με όλους τους αφελείς τρόπους. Και έχει ελειμματικό ρόστερ και όλα είναι ανάποδα. Ακόμα και διαιτητικά σφάλματα έχουν παίξει ρόλο να χαθούν οι βαθμοί.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ο Παναθηναϊκός έχει μικρύνει πολύ, έχει ρόστερ περιορισμένων δυνατοτήτων και πληρώνει και τα λάθη, που έγιναν το καλοκαίρι. Η χρονιά αυτή έτσι θα πάει . Δύο κρύο, μία ζέστη. Το θέμα είναι το καλοκαίρι να μπει στην ομάδα, κάποιος, που να θέλει να την κάνει και πάλι πρώτη στην Ελλάδα και μέσα από αυτή την κακή χρονιά να βγουν δύο –τρεις παίκτες, που θα τους θυμόμαστε μετά από χρόνια.
*Την Κυριακή το μεσημέρι πήγα σε ένα από τα βοηθητικά κλειστά στο ΟΑΚΑ και είδα το πρώτο μπαράζ ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και το ΠΑΣΚΑ στο μπάσκετ με αμαξίδιο. Εκεί είδα τι σημαίνει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ αθλητισμός, τι σημαίνει μαχητική ψυχή, τι σημαίνει ανθρώπινη δύναμη. Μπράβο σε όλους τους ανθρώπους που χρηματοδοτούν αυτές τις ομάδες. Μπράβο στα παιδιά του Παναθηναϊκού που νίκησαν και πανηγύρισαν με τον κόσμο στο τέλος το πρώτο βήμα, για την άνοδο. Δύο ώρες ήμουνα εκεί και έφυγα γεμάτος συναισθήματα, για αυτό που έζησα. Αυτά τα παιδιά είναι πραγματικοί μάγκες! Δεν συγκρίνεται με τίποτα. Πιστέψτε με…
