Ο Παναθηναϊκός που αν και αδιάφορος δεν αφήνει «σκιές» και η… «μεταγραφή» ποιότητας του Αγιούμπ για του χρόνου. Γράφει ο Νικόλας Βασιλαράς.
Θα ξεχαστεί γρήγορα το ματς με τον ΠΑΟΚ απ’ όσους το είδαν, ασχέτως αν δεν πρέπει να ήταν και πολλοί. Και θα ξεχαστεί γιατί για μια ακόμη μία φορά ο Παναθηναϊκός παρότι δεν ήταν καλός δεν έδωσε δικαιώματα για περαιτέρω συζητήσεις. Μοιάζει «κάπως» να αναγκάζεσαι να πεις το προφανές, ωστόσο στην Ελλάδα τις τελευταίες αγωνιστικές συμπεριφορές σαν του τριφυλλιού αποτελούν την εξαίρεση και όχι τον κανόνα.
Οι πράσινοι τα βρήκαν σκούρα στο ξεκίνημα απέναντι στον ΠΑΟΚ, το ΟΑΚΑ είχε μεγάλη κατηφόρα ωστόσο μόλις πέρασε η μπόρα ισορρόπησαν και… τέλος καλό όλα καλά. Θα μπορούσαν μάλιστα προς το φινάλε μέχρι και να «κλέψουν» τη νίκη αλλά δεν τα κατάφεραν. ΟΚ, κουράζει η επανάληψη αλλά είναι πολύ περίεργο αυτό το διάστημα για τον Παναθηναϊκό. Και πολύ δύσκολο για όσους συμμετέχουν. Για τον Δώνη που φεύγει με τον τρόπο που φεύγει, για ένα κάρο παίκτες που θα αποχωρήσουν και είναι ανθρώπινο να μην βάζουν τα πόδια τους στη φωτιά, για μια ομάδα που πλην της αξιοπρέπειάς της δεν έχει τον ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ στόχο σε αυτό το μίνι πρωτάθλημα.
Μετά το ματς με την ΑΕΚ λοιπόν, ο Παναθηναϊκός ήταν «τίμιος» και κόντρα στον ΠΑΟΚ. Δεν κέρδισε, αλλά τουλάχιστον δεν έχασε κιόλας. Και για να μην ξεχνιόμαστε έως τώρα έχει παίξει με τις ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ομάδες που διεκδικούν κάτι αυτή τη στιγμή, τη 2η θέση. Και συνήθως αυτός που το θέλει περισσότερο όταν παίζει με κάποιον αδιάφορο το παίρνει. Να τα λέμε κι αυτά. Η εξαίρεση που λέγαμε και πιο πάνω… Από εκεί και πέρα οι «ειδήσεις» του αγώνα ξεφεύγουν από το αποτέλεσμα το οποίο άλλωστε επ’ ουδενί δεν θα μπορούσε να αποτελέσει είδηση.
Τα άξια αναφοράς, πέραν της συνολικής πράσινης νοοτροπίας αφορούν πρόσωπα και συνδέονται άμεσα στην επόμενη μέρα. Πιστοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο η τρομερή βελτίωση του Διούδη. Την είχαμε δει σε όλη τη διάρκεια της σεζόν, όμως το βράδυ του Σαββάτου ο Σωκράτης αποτέλεσε τον ορισμό των φράσεων «κατέβασε τα ρολά» και «μόνος του και όλοι τους». Είναι σημαντικό για τον νέο προπονητή να ξέρει ότι στη θέση αυτή έχει το κεφάλι του ήσυχο.
Τα πιο ευχάριστα όμως νομίζω πως είχαν να κάνουν με τον Αγιούμπ. Η ποιότητά του είναι δεδομένη, αλλά ήταν στοίχημα το αν και το πότε θα επανέλθει. Με την ΑΕΚ ήταν αρκετά καλός όσο αγωνίστηκε ενώ κόντρα στον έτερο δικέφαλο (μπαίνοντας στη θέση του Ζαχίντ που μοιάζει ήδη να έχει φύγει) συμμάζεψε το μπάχαλο στη μεσαία γραμμή και την κυκλοφορία και έκανε την διαφορά. Επειδή καλώς ή κακώς το βλέμμα όλων είναι στην επόμενη σεζόν στις ποιοτικές προσθήκες Καρλίτος και Αϊτόρ μπαίνει δεδομένα κι αυτός, ενώ υπάρχει ήδη και ο Βέλεθ.
