Ο Κώστας Μανωλιουδάκης γράφει από το Χορστ της Ολλανδίας για τις πρώτες εντυπώσεις της προετοιμασίας του Παναθηναϊκού και στέκεται στην αγωνιστική φιλοσοφία που θέλει να περάσει ο Γιοβάνοβιτς και στο χτυπητό έλλειμα του ρόστερ.
Δύο προπονήσεις δεν είναι, προφανώς, επαρκές δείγμα για να εξάγει κανείς ασφαλή συμπεράσματα. Δεν παύει ωστόσο να δίνει μία πρώτη γεύση, έναν προσανατολισμό για τα μελλούμενα, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις προθέσεις.
Στο Χορστ της Ολλανδίας, όπου ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς βάζει τα θεμέλια για τον Παναθηναϊκό της νέας αγωνιστικής περιόδου, έχει ήδη δοθεί το ποδοσφαιρικό στίγμα που θέλει να έχει η ομάδα και είναι αρκετά διαφορετικό απ’ αυτό που είδαμε πέρυσι. Θα πει κανείς πέρυσι δεν είδαμε τίποτα και δεν θα έχει άδικο, αλλά ακόμη και σε επίπεδο ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας υπάρχουν κομβικές διαφορές.
Η πρώτη και κύρια αφορά τον τρόπο με τον οποίο θα προσπαθήσει να αγωνίζεται η ομάδα όταν έχει τη μπάλα. Ο Γιοβάνοβιτς επιθυμεί να υπάρχει έλεγχος. Έλεγχος ρυθμού και έλεγχος παιχνιδιού από τον Παναθηναϊκό, θέλει να βλέπει μία ομάδα που θα έχει τη μπάλα στα πόδια της περισσότερο από τον αντίπαλο.
Εν πολλοίς, η κατοχή της μπάλας δεν αποτελεί για τον Σέρβο ένα απλό στατιστικό στοιχείο. Το θεωρεί σημαντικό παράγοντα της φιλοσοφίας του γύρω από το ποδόσφαιρο και το απαιτεί από τους παίκτες του καθημερινά στην Ολλανδία. Όπως επίσης απαιτεί να υπάρχουν σωστές αποστάσεις, οι παίκτες να ανοίγονται και να εκμεταλλεύονται το πλάτος του γηπέδου, δίνοντας έμφαση στη διάσπαση οργανωμένης άμυνας. Μία δεύτερη σημαντική διαφορά σχετίζεται με τις λίγες επαφές και την ταχύτητα στη μεταφορά της μπάλας, είτε με αλλαγές πλευράς είτε με συνδυαστικό/κάθετο ποδόσφαιρο. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι σε κάθε άσκηση τακτικής υπάρχουν περιορισμοί μάξιμουμ δύο επαφών με τη μπάλα για κάθε παίκτη.
Η συνοχή της ομάδας και τα τρανζίσιον (αμυντικά και επιθετικά) είναι οι επιπλέον παράγοντες στους οποίους δίνει βάση ο Γιοβάνοβιτς, οι οποίο συνδέονται και με τη φυσική κατάσταση όπου δίνεται φυσιολογικά βάρος στο συγκεκριμένο στάδιο της προετοιμασίας.
Σε ό,τι αφορά το έμψυχο δυναμικό, προφανώς υπάρχουν αρκετά κενά που πρέπει να καλυφθούν με ποιοτικές προσθήκες. Χρειάζονται μίνιμουμ ένας ακόμη στόπερ, ίσως ένας αριστερός μπακ και ένας επιθετικός και δεδομένα δύο εξτρέμ που θα κάνουν τη διαφορά. Εκεί, στον ασβέστη, υπάρχει μεγάλη ανάγκη. Φαίνεται από μίλια η απουσία της ταχύτητας, του ένας εναντίον ενός, της προσωπικής ενέργειας και της προσωπικότητας. Καθαροί εξτρέμ στο ρόστερ είναι μόνο ο Χατζηγιοβάνης, ο Αϊτόρ και ο Ενγκμπακοτό. Ουδείς άλλος.
Ο μεν Χατζηγιοβάνης δεν είναι σίγουρο ότι θα μείνει από τη στιγμή που οι Τούρκοι της Αλτάι δεν έχουν εγκαταλείψει την προσπάθεια να τον αποκτήσουν, ο δε Ενγκμπακοτό δεν έχει το ποιοτικό εύρος για να κάνει τη διαφορά και να πάρει φανέλα βασικού. Στην καλύτερη των περιπτώσεων να υπάρχει στο έμψυχο δυναμικό ως τριτοτέταρτη εναλλακτική επιλογή. Ο Αϊτόρ έχει ξεκαθαρίσει ότι θέλει να φύγει και με το ζόρι παντρειά δύσκολα ευδοκιμεί, ενόσω τα περυσινά του αγωνιστικά στάνταρ ήταν σαφώς κατώτερα των απαιτήσεων και των προσδοκιών. Ανεξαρτήτως, ωστόσο, όλων των παραπάνω, στη θέση του εξτρέμ απαιτούνται δύο ποδοσφαιριστές ικανοί να σηκώσουν το βάρος.
