Θα ξεκινήσουμε ανάποδα, με τα δεδομένα που υπήρχαν πριν από το ματς στο «Γεντί Κουλέ». Δεν ήταν ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά 7,5 ολόκληρα χρόνια που είχε να νικήσει ο Παναθηναϊκός τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο και η συγκεκριμένη νίκη (τον Φεβρουάριο του 2015) είχε προκύψει μετά από… θρίλερ κι ανατροπή στο σκορ (2-3). Αυτή ήταν και η μοναδική πράσινη επικράτηση την τελευταία δεκαετία. Θεωρητικά, συνεπώς, η ομάδα πήγαινε στο «Γεντί Κουλέ» για τη «μάχη της Κρήτης», αλλά στην πράξη τη μετέτρεψε σ’ έναν ξεκούραστο βραδινό περίπατο, σε βαθμό που παρακολουθούσαμε… χαλαρά το δεύτερο ημίχρονο, χωρίς άγχος και πίεση, περιμένοντας απλώς το τελικό σκορ.
Ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς ήταν απολαυστικός στο πρώτο ημίχρονο, διάστημα στο οποίο πέτυχε και τα δύο γκολ με τον Παλάσιος (16’) και τον Σπόραρ (33’), έκανε το «δύο στα δύο» στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια και πιστοποίησε σε εχθρούς και φίλους ότι είναι ένα πολύ καλά δουλεμένο σύνολο από τον Σέρβο προπονητή, που συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε πέρυσι και, ανεξαρτήτως των απουσιών που μπορεί να έχει, τηρεί απαρέγκλιτα τις ποδοσφαιρικές του αρχές. Το τριφύλλι έπαιξε με δίδυμο στόπερ τους Πούγγουρα και Σάρλια, όπως και στο μεγαλύτερο μέρος του ματς με τον Ιωνικό και δεν έχει δεχθεί γκολ.
Δεν είχε κλασικούς δημιουργικούς μέσους κι όμως έβγαζε τη μία μετά την άλλη συνεργασία, με ομαδικότητα, με αυτοματισμούς και με απόλυτο σεβασμό στις τέσσερις αρχές του παιχνιδιού.
Οταν είχε τη μπάλα, υπήρχαν ιδανικές αποστάσεις. Βγήκαν ποιοτικές συνεργασίες, η ομάδα εκμεταλλεύτηκε άριστα το πλάτος του γηπέδου και παρότι ο άξονας είχε ουσιαστικά δύο 6άρια κι ένα 8άρι (Πέρεθ, Κουρμπέλης – Τσέριν), ο Πναθαηναϊκός δημιουργούσε υποσχόμενες ευκαιρίες όποτε ήθελε.
Χωρίς τη μπάλα, οι ανακτήσεις της μπάλας (το «κόντρα πρέσινγκ» που λέει ο Γιοβάνοβιτς μετά τα ματς) άγγιξαν το τέλειο, δεν μπορούσε ο ΟΦΗ να την κρατήσει στην κατοχή του παρά μόνο ελάχιστα δευτερόλεπτα, η πίεση ήταν εντυπωσιακή και το κυριότερο αποτελεσματική. Οι μεταβάσεις (τα δύο τρανζίσιον, αμυντικό και επιθετικό), ήταν καλές, υπήρχαν γρήγορες επιστροφές στην άμυνα χωρίς να χαλάει συνοχή, ενώ οι αντεπιθέσεις ήταν μέτριες, καθώς θα μπορούσαν να υπάρχουν καλύτερες επιλογές στο επιθετικό τρίτο, στην τελευταία πάσα και να δημιουργηθούν περισσότερες ευκαιρίες.
Οι μοναδικές ελάχιστες απειλές προς την εστία του Μπρινιόλι προέκυψαν είτε από στατικές φάσεις (η πρώτη τελική του ΟΦΗ έγινε στο 45+5’), είτε από ατομικά λάθη/ασυνεννοησίες .
Το δεύτερο ημίχρονο η ομάδα ουσιαστικά το «έσβησε». Εκανε διαχείριση των δύο τερμάτων του πρώτου μέρους και το κύριο μέλημά της ήταν να μην δεχθεί γκολ και να μην μπει στο ματς απ’ το πουθενά ο ΟΦΗ.
Ταυτόχρονα υπήρχε η στόχευση να γίνει σωστή εκμετάλλευση των χώρων που θα άφηνε ο ΟΦΗ που ήταν φυσιολογικό να αυξήσει τα επιθετικά του ρίσκα.
Σε αυτό, στην εκμετάλλευση των χώρων μέσω του επιθετικού τρανζίσιον δηλαδή, δεν πήρε και τόσο καλό βαθμό η ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο, καθώς έγιναν αρκετά λάθη, αλλά το βασικό ζητούμενο ήταν να μην δεχθεί υποσχόμενες ευκαιρίες και κάποιο γκολ από τον αντίπαλο, όπως και έγινε.
Σε ατομικό επίπεδο, ο Πέρεθ ήταν και πάλι ο εγκέφαλος στη μεσαία γραμμή, φανταστική η 40άρα μπαλιά του στον Παλάσιος στη φάση του πρώτου γκολ και τρομερός ο Αργεντινός εξτρέμ. Πολύ καλός και ο Αϊτόρ, ο Σπόραρ πιστοποίησε την κλάση του με το φανταστικό τσίμπημα στο 2-0.
Οι Τσέριν και Κουρμπέλης τα πήγαν περίφημα στους ρόλους τους, η τετράδα της άμυνας ήταν σταθερή, με ψεγάδι ένα λάθος του Σάρλια και όλα αυτά με ανέτοιμο τον Βέρμπιτς, τον Μπερνάρ να μην έχει μπει ακόμα και τουλάχιστον δύο μεταγραφές σε εκκρεμότητα.
Είχαμε γράψει στο προηγούμενο blog ότι ο Παναθηναϊκός φέτος δεν έχει να φοβηθεί κανέναν και το μόνο που μπορεί να «φοβάται» είναι το παρασκήνιο.
Αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός είναι η πιο καλοδουλεμένη ομάδα στο πρωτάθλημα, αποτελεί συνέχεια/εξέλιξη του δεύτερου μισού της περυσινής σεζόν κι εκτός αυτού έχει πλέον και τις προσωπικότητες, αλλά και τον επιθετικό σημείο αναφοράς μέσα στο «κουτί» (Σπόραρ) που μπορεί να καθορίζει τρίποντα όπως έγινε με τον Ιωνικό και τον ΟΦΗ.
Σίγουρα θα πρέπει να περιμένουμε να ολοκληρωθούν οι μεταγραφές για να αξιολογήσουμε και το βάθος του ρόστερ εάν θα είναι επαρκές. Αλλά είναι ξεκάθαρο ότι το μέλλον προβλέπεται αισιόδοξο.
Το μόνο σίγουρο, είναι ότι το φετινό ταξίδι θα είναι συναρπαστικό και, κάθε φορά, θα ανυπομονούμε για το επόμενο παιχνίδι της ομάδας.
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
