«Ελα μωρέ, εντάξει. Καλή ομάδα ο Παναθηναϊκός, αλλά λέγονται και γράφονται υπερβολές. Τέσσερα ματς στη Λεωφόρο έχει δώσει μωρέ και το μοναδικό εκτός έδρας ήταν με τον… προβληματικό ΟΦΗ»…
Μην πείτε ότι δεν είχατε πέσει σε τέτοιου είδους συζητήσεις πριν από το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στο γήπεδο της Τούμπας. Ολοι μας τα ακούγαμε δεξιά και αριστερά από εχθρούς και «φίλους».
Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς, είναι η απάντηση, όπως λέει και το γνωστό σλόγκαν.
Τι έγινε ρε παιδιά; Τώρα δεν έχει παίξει ο Παναθηναϊκός τέσσερα ματς στη Λεωφόρο; Τι θέλετε κύριοι; Διπλά; Πάρτε να ‘χετε…
Κι όχι διπλά ό,τι να ‘ναι έτσι; Μέσα στη φλεγόμενη Τούμπα, στο πρώτο ματς απέναντι στον ΠΑΟΚ μετά τον τελικό και την κατάκτηση του Κυπέλλου, την οποία προσπάθησαν να σπιλώσουν και περίμεναν εναγωνίως αυτό το ματς για να πάρουν την άτυπη ρεβάνς στο «σπίτι» τους. Αμ δε. Με ανατροπή, όπως ακριβώς είχε συμβεί και στο προηγούμενο ντέρμπι με την ΑΕΚ στη Λεωφόρο. Με γκολ στην πλάτη, στην πρώτη επίθεση του αντιπάλου. Με σοβαρές απουσίες της τελευταίας στιγμής, με ολόκληρη τη βασική δεξιά πλευρά της ομάδας να τίθεται νοκ άουτ (Κώτσιρας/Παλάσιος), με τον Βέρμπιτς εκτός αποστολής.
Η παραφιλολογία για τον Αϊτόρ τούς γύρισε μπούμερανγκ. Ο Ισπανός άσος υποτίθεται ότι θα λύγιζε από την πίεση και την ατμόσφαιρα εξαιτίας του πανηγυρισμού του στον τελικό, αλλά η κατάληξη ήταν τινάξει το πλεχτό δύο φορές, κι όχι μία όπως τον περασμένο Μάιο, και να δείξει τα αυτιά του για να αυξηθούν τα ντεσιμπέλ. Τόσο πολύ… λύγισε ο Αϊτόρ.
Ο Πέρεθ ήταν ξανά ο εγκέφαλος. Ο Σπόραρ πιστοποίησε ότι και σε μέτρια μέρα είναι από τους πιο επιδραστικούς παίκτες της ομάδας, κερδίζοντας το πέναλτι. Ο Τσέριν ακόμα… τρέχει. Ο Κουρμπέλης έμοιαζε να είναι από ατσάλι. Ο Γιοβάνοβιτς έδωσε ακόμα ένα τακτικό ρεσιτάλ και όλη η ομάδα/δημιούργημά του απέδειξε ότι μέσα απ’ τα σορτσάκια υπάρχουν πολλά κιλά «άντερα».
Διπλό στην Τούμπα μετά από πέντε χρόνια, ως συνέχεια του διπλού στο Ηράκλειο μετά από επτά χρόνια, τρεις νίκες από την ισοφάριση του ρεκόρ (εννιά στα εννιά) της σεζόν 1994-95 και τέσσερις μακριά από το καλύτερο ξεκίνημα της ιστορίας του συλλόγου. Η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν χαμπαριάζει.
Τίποτα, τίποτα, δεν σταματά τον Παναθηναϊκό που μοιάζει με ασταμάτητο τρένο στο φετινό πρωτάθλημα. Σύμφωνοι δεν πρόκειται για σπριντ, αλλά για μαραθώνιο. Σαφώς και είναι πολύ νωρίς για ξέφρενα πανηγύρια. Αλλά δεν γίνεται να είσαι Παναθηναϊκός και να μην αισθάνεσαι υπερήφανος για τη φετινή ομάδα με τις πράσινες φανέλες και το τριφύλλι στο μέρος της καρδιάς.
