Η μουσική λένε ότι είναι τρόπος έκφρασης συναισθημάτων και όταν συνδυάζεται με τον αθλητισμό, τότε το αποτέλεσμα που δίνει έχει έντονο χρώμα.
Ξεχωριστό κεφάλαιο αποτελεί και η Θ13, το ποιο ζωντανό κομμάτι των Παναθηναϊκών οπαδών, που πάντα μέσα στα γεγονότα έπαιρνε τις ιδέες της, για να τις μεταφέρει σε όλα τα γήπεδα.
Οι ρυθμοί των εν λόγω συνθημάτων δεν έχουν βγει τυχαία. Πηγάζουν από γεγονότα, συζητήσεις και διάφορες απόψεις.
Πολλά απ’ τα συνθήματα έχουν ροκ στυλ άλλα κλασσικό, ρεμπέτικο κλπ, ανάλογα την εποχή και την διάθεση.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει, άλλωστε, το σύνθημα που είχε βγει το 1971 για την περίφημη ομάδα του Πούσκας που την οδήγησε στο θρυλικό Webley.
Το «Εχω στο Λονδίνο μια δουλεία» συντρόφευε εκείνη την παρέα ως τον τελικό και είναι εμπνευσμένο από τα Βρετανικά σκαθάρια τους «Beatles» που εκείνη την εποχή έκαναν αρκετό θόρυβο σε όλο τον κόσμο.
Το Obladi oblada έκανε πάταγο και δεν ήθελε και πολύ να γίνει σύνθημα στα χείλη των οπαδών.
Εμπνευστής των στίχων σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής ήταν ο ποδοσφαιριστής της ομάδας ο Φραγκίσκος Σούρπης και η ερμηνεία ανήκει στο νεανικό συγκρότημα της εποχής «Μπάνιονς», που έπαιζε μουσική σε διάφορα στέκια της Αθήνας.
[jwplayer mediaid=”4632″]
Φτάνουμε στις δεκαετίες του ’80 και του ’90, που η ροκ μόδα της εποχής δεν θα μπορούσε να λείπει από το ρεπερτόριο των πράσινων οπαδών.
Εκείνη τη δεκαετία οι συνεχείς επιτυχίες της ομάδας, συνοδευόντουσαν από ρεσιτάλ κερκίδας ανά τον κόσμο και παρέδιδε μαθήματα στους άλλους, ξένους και μη.
Το σουξέ της εποχής από την ελληνική μουσική, ανήκε στους Μagic de spell. tο «Σαράγεβο» έδινε το ρυθμό στα μουσικά δρώμενα. Κάπως έτσι βγήκε αρκετά χρόνια αργότερα το «Κόλλησα και τα φάρμακα δεν κάνουν τίποτα».
[jwplayer mediaid=”4633″]
[jwplayer mediaid=”4634″]
Δεν ήταν μόνο αυτό, καθώς από το ξένο ρεπερτόριο οι Iron Maiden είχαν την τιμητική τους…
[jwplayer mediaid=”4635″]
[jwplayer mediaid=”4636″]
Όμως επειδή πρέπει να κρατιούνται και οι παραδόσεις, η φαντασία των οπαδών έφτασε και άγγιξε μέχρι και τον Βασίλη Τσιτσάνη και το «Είμαστε αλάνια», δεν άργησε να ακουστεί και στα ελληνικά γήπεδα με μερικές παραλλαγές και αναφορές στο αντίπαλο δέος.
Όταν αναφερόμαστε σε ελληνική παράδοση, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε το επαναστατικό παρελθόν μας, σαν χώρα, καθώς αρκετές φορές οι οπαδοί, αντιστάθηκαν με την φωνή τους στο εκάστοτε κατεστημένο και αρκετές φορές ακόμα και σήμερα ακούγονται διάφορα συνθήματα πολιτικού περιεχομένου.
Πρώτο και καλύτερο το «Bella Ciao», που συνόδευε τους παρτιζάνους σε κάθε μάχη ενάντια στο Μουσολίνι.
[jwplayer mediaid=”4637″]
Σε ανάλογο ύφος και το αξεπέραστο «Σφαγείο» του μεγάλου Μίκη Θεοδωράκη!
[jwplayer mediaid=”4694″]
[jwplayer mediaid=”4695″]
Eπίσης σ’ αυτή την κατηγορία ανήκει και το «πότε θα κάνει ξαστεριά» του αξέχαστου Νίκου Ξυλούρη, με τις απαραίτητες αλλαγές φυσικά και ακούγεται σχεδόν τρεις δεκαετίες σε όλα τα γήπεδα που υπάρχουν πράσινοι οπαδοί λίγο πριν τη λήξη των αγώνων με το χαρακτηριστικό των υψωμένων κασκόλ και λοιπών αξεσουάρ.
Μιλάμε φυσικά για το γνωστό «Τον ΠΑΟ μου τον αγαπώ και ποτέ δεν τον αφήνω να παίζει δίχως οπαδούς».
[jwplayer mediaid=”4638″]
Αγαπημένο και πρόσφατα… ερμηνευμένο από τους πράσινους οπαδούς, το «Μαλαματένια Λόγια» του Γιάννη Μαρκόπουλου, με τον κόσμο να το μεταφράζει σε «μαζί σου μια ζωή μες την παράνοια».
[jwplayer mediaid=”4639″]
[jwplayer mediaid=”4640″]
Έτσι, λοιπόν, φτάσαμε στο σήμερα με το «Hassan I Sahba» των Hawkwind, και να κερδίζει τις εντυπώσεις.
[jwplayer mediaid=”4641″]
Το «Στ’ αστέρια θέλω γήπεδο», δόνησε αρκετές φορές την ατμόσφαιρα και στο πρόσφατο ματς με την Καλλονή στο ΟΑΚΑ καθώς και το χθεσινό με τον Ατρόμητο, ακόμα και την κυκλοφορία έκοψε στην Λ. Αλεξάνδρας αρκετή ώρα μετά το τέλος του αγώνα.
[jwplayer mediaid=”4642″]
[jwplayer mediaid=”4643″]
Το συγκεκριμένο σύνθημα έχει συντροφεύσει παλιότερα κι ένα αφιέρωμα που είχαν κάνει οι Mad Boys και είχαν κυκλοφορήσει σε βιντεοκασέτα με τις καλύτερες στιγμές της ομάδας του 1996, που έφτασε στα ημιτελικά του Champions League εκείνη τη χρονιά.