Ο Παναθηναϊκός έχασε ένα μεγάλο πλεονέκτημα που είχε απέναντι σε Ολυμπιακό, Φενέρ αλλά και Αρμάνι, χάνοντας και αυτός στο Μιλάνο. Σε ένα ματς που για άλλη μία φορά οι πράσινοι πλήρωσαν εν μέρει το νωθρό ξεκίνημα τους αμυντικά το οποίο οδήγησε σε πολλά αμαρκάριστα τρίποντα, και σε δεύτερο λόγο, πλήρωσε την κακή του επιθετική λειτουργία.
Και μπορεί οι 75 πόντοι να θεωρούνται πολλοί για ένα παιχνίδι εκτός έδρας, αλλά ακόμα και απέναντι σε αυτή την σχεδόν αήττητη στο Μιλάνο, Αρμάνι είναι λίγοι, αν σκεφτεί κανείς ότι όλες οι ομάδες σε πρώτη και δεύτερη φάση πλην δύο εξαιρέσεων (Ολυμπιακός και Μάλαγα) έχουν πετύχει πάνω από 70!
Ο Παναθηναϊκός όμως για ένα ακόμα παιχνίδι φάνηκε το πόσο αλληλένδετο είναι το αποτέλεσμα του από το πώς παίζει ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού έχει αρκετό βάρος στις πλάτες του και χθες ήταν περισσότερο μιας και ο Ούκιτς ήταν κακός, ο Κάρι εκτός, ο Παππάς έπαιξε λιγότερο από πέντε λεπτά και ο Ράιτ μαθαίνει την Παναθηναϊκή αλφάβητο (σ.σ. κάποιος να του πει ότι το Α και το Ω στον Παναθηναϊκό είναι πως την τελευταία επίθεση όταν αυτή κρίνει αποτέλεσμα την παίρνει ΜΟΝΟ ο Διαμαντίδης).
Ο Αμερικανός πάντως ήταν πολύ καλός. Καλύτερος από ότι θα περιμέναμε. Αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό για τους πράσινους. Για τον Παναθηναϊκό που είχε εντοπίσει την αδυναμία της Μιλάνο στους ψηλούς και φόρτωσε την ρακέτα του, αλλά οι 37 πόντοι των ψηλών του δεν ήταν αρκετοί κυρίως γιατί ο Λάσμε έχασε πολλές μάχες στο δεύτερο ημίχρονο από τον Σάμουελς Σαμάρντο (σ.σ. που πάει με αυτό το μαλλί).
Ολοκληρώνοντας περί του Διαμαντίδη, είναι χαρακτηριστικό πως έκανε λάθος πρωτάρη στο τέλος και στο τρίποντο του Τσερέλα, δίνοντας βοήθεια από την strong side (από την δυνατή πλευρά δηλάδη). Κάτι που στο μπάσκετ και κυρίως σε τέτοιο επίπεδο απαγορεύεται εκτός και αν ήταν εντολή για να περιοριστεί το παιχνίδι του Λάνγκφορντ και του Χάκετ.
Στα θετικά βέβαια είναι το μεγάλο comeback (…) που έκανε στο τέταρτο δεκάλεπτο και κυρίως στα τελευταία λεπτά και το οποίο οδήγησε την Αρμάνι σε πολλαπλά εγκεφαλικά όταν ο Μέλλι έχασε και τις δύο βολές.
Αλλά είναι κρίμα να λες ότι ο Παναθηναϊκός πίεσε στην περιφέρεια για πέντε λεπτά και έφτασε το παιχνίδι ένα βήμα πριν την παράταση και να σκέφτεσαι το τι έκανε στα υπόλοιπα 35’.
Τι σημαίνει αυτή η ήττα; Πριν γίνει το παιχνίδι της Φενέρ με τον Ολυμπιακό, δεν μπορούμε να πούμε πολλά πράγματα. Αν κερδίσει η Φενέρ και έρθει και εκείνη στο 4-4, κάθε ματς στο ΟΑΚΑ θα είναι τελικός και ο Παναθηναϊκός θα υστερεί μόνο απέναντι σε όποια ομάδα κερδίσει την Μπαρτσελόνα, που είναι αγκαλιά με την πρώτη θέση.
Αλλά όσο εύκολα μπορεί να έρθει δεύτερος άλλο τόσο μπορεί να μείνει και πέμπτος. Το σίγουρο είναι πως στα επόμενα τρία παιχνίδια του Μαρτίου, με Κάχα στην έδρα του, Εφές εκτός και Φενέρ στο ΟΑΚΑ, επιβάλλεται να κάνει το 3/3, πριν πάει στην Βαρκελώνη κόντρα στην τότε… αδιάφορη (όπως όλα δείχνουν) Μπαρτσελόνα. Έτσι θα μεταφέρει το άγχος σε Μάλαγα και Ολυμπιακό στα τελευταία παιχνίδια του Τορ-16 που γίνονται επί ελληνικού εδάφους. Αν ο Ολυμπιακός κερδίσει την Φενέρ, αυτόματα γίνεται το μεγάλο φαβορί για την δεύτερη θέση, αφού η Αρμάνι, μπορεί να έφτασε στις 5 νίκες, αλλά με 4 εκτός έδρας ματς στη συνέχεια, θα πρέπει να κάνει πραγματική υπέρβαση για να κρατηθεί και στην δεύτερη θέση.
Αλλά τα σενάρια είναι για τους… συγγραφείς και ο Παναθηναϊκός πρωτίστως καλείται να διορθώσει τα κακώς κείμενα, να ανασυνταχθεί και να κερδίσει το επόμενο παιχνίδι κόντρα στην ατίθαση και αλλοπρόσαλλή ομάδα του Σκαριόλο.
Και πρέπει να καταλάβει ότι τα παιχνίδια μπορεί να κρίνονται και στην αρχή… Δεν είναι δυνατόν να κυνηγάει συνέχεια. Άσε που φέτος… δεν του πάει κιόλας, καθώς στα περισσότερα που βρέθηκε πίσω… έχασε.