Έχοντας στη συλλογή του δύο ευρωπαϊκά τρόπαια ο Ζέλικο Παβλίσεβιτς δέχτηκε ν’ αναλάβει τον Παναθηναϊκό για μια διετία σχεδόν, σε μια περίοδο που ο μπασκετικός Παναθηναϊκός φτιαχνόταν για να έρθει μετά από μερικά χρόνια το ξέσπασμα των τίτλων και των επιτυχιών.
Ο Ζέλικο Παβλίσεβιτς μίλησε στο Sentragoal, για όσα έζησε στην χώρα μας και στον “πράσινο” πάγκο και αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην σχέση του με τον Παύλο Γιαννακόπουλο ενώ παραδέχθηκε και τα μεταγραφικά λάθη του.
Αναλυτικά τα όσα δήλωσε:
Για το τέλος της συνεργασίας του με τον Παναθηναϊκό:
«Όταν έφυγα από την Ελλάδα η κατάσταση στη χώρα μου δεν ήταν η καλύτερη δυνατή και προτίμησα να μείνω μακριά από το μπάσκετ. Τότε έφτιαξα μια εταιρεία που είχε ως κύρια ασχολία τα τρόφιμα, αλλά μετά από κάποια χρόνια που δεν πήγαινε και τόσο καλά αναγκάστηκα να τη σταματήσω. Αυτό ήταν και το μεγάλο μου λάθος. Δεν έπρεπε να αφήσω καθόλου το μπάσκετ. Τελικά το 1996 ανέλαβα την ΚΚ Σπλιτ στην Κροατία, όπου κατακτήσαμε το κύπελλο και στη συνέχεια προέκυψε η Ιαπωνία. Βέβαια επέστρεψα για λίγο στην Ευρώπη προκειμένου να αναλάβω την Ζάγκρεμπ, τη δεύτερη καλύτερη ομάδα της Κροατίας μετά την Τσιμπόνα, την οποία και οδήγησα με τη σειρά της στην κατάκτηση του κυπέλλου ύστερα από πάρα πολλά χρόνια…»
Αναρωτιέστε για ποιον λόγο είπε το «ναι» στην χώρα της Άπω Ανατολής; «Ήταν μια τεράστια πρόκληση για μένα, πόσω μάλλον από τη στιγμή που ακολουθούσε το παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Ιαπωνία. Και ξέρεις. Το να εμπιστευτούν σε εμένα τις τύχες της εθνικής τους ομάδας τη στιγμή που κοιτούσαν καλούς Αμερικανούς προπονητές δεν μπορούσα να το αφήσω να περάσει έτσι. Εξάλλου στην Ευρώπη είχα πραγματοποιήσει τους στόχους μου. Είχα κατακτήσει δύο ευρωπαϊκά πρωταθλήματα με την Τσιμπόνα και την ΠΟΠ ’84 και δεν είχα κάτι άλλο να με κρατήσει εκεί. Τι; Να έμενα για να φτάσω τους τίτλους που έχει ο Ομπράντοβιτς; Γιατί; Ε, από ένα σημείο και μετά τα πάντα είναι απλά και μόνο αριθμοί…»
Για τα όσα έζησε στην Ελλάδα και τη συμφωνία με τον Ντράζεν Πέτροβιτς:
«Πραγματικά πέρασα ωραίες στιγμές στην Ελλάδα και στον Παναθηναϊκό. Πάντως αν πρέπει επιγραμματικά να πω αυτό, αυτό και αυτό θα επέλεγα τέσσερα πράγματα. Πρώτα απ’ όλα τα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Χαίρεσαι να είσαι μέρος αυτών των παιχνιδιών αφού όμοιά τους δεν υπάρχουν πουθενά. Από εκεί και πέρα οι μάχες των πάγκων με τον Γιάννη Ιωαννίδη, τον οποίο εκτιμώ πάρα πολύ αφού θεωρώ ότι ήταν ένας από τους καλύτερους προπονητές της Ευρώπης. Τρίτον τον τελικό εναντίον του Άρη στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και τέλος η οικογένεια των Γιαννακόπουλων. Είχαμε υπέροχη σχέση και θα τους θυμάμαι για πάντα με πολύ αγάπη…»
«Η αλήθεια είναι ότι είχαμε συμφωνήσει στα πάντα με τον Ντράζεν. Είχε αποφασίσει να έρθει στον Παναθηναϊκό απ’ ότι μου είχε πει. Μάλιστα ήμουν με τον κ. Γιαννακόπουλο όταν μιλούσα στο τηλέφωνο μαζί του και μου επιβεβαίωνε ότι θα έρθει για να υπογράψει… Τον Πέτροβιτς τον ήξερα καλά και με ήξερε καλά. Απλά διαμεσολάβησα για επέλθει η συμφωνία. Δυστυχώς, όμως, συνέβη το τροχαίο… Πάντως θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι μεγάλο με τον Ντράζεν στην ομάδα. Θα είχαμε πολλές πιθανότητες για να τα καταφέρουμε μαζί με τον Γκάλη… Ποτέ δεν ξέρεις τι θα μπορούσε να συμβεί, αλλά θα είχαμε πολλές πιθανότητες!»
Για το πρωτάθλημα του 1993 και για κείνο το ματς στο ΣΕΦ, που δεν κατέβηκε η ομάδα:
“Αν και κατακτήσαμε το κύπελλο στον τελικό με αντίπαλο τον Άρη μου έλειψε πολύ το πρωτάθλημα. Το 1993 θα μπορούσαμε να το είχαμε πάρει, αλλά η διοίκηση του Παναθηναϊκού αποφάσισε να μην κατέβει η ομάδα στο τελευταίο ματς εναντίον του Ολυμπιακού. Βέβαια έχουν περάσει τα χρόνια και δεν θυμάμαι τον λόγο που πάρθηκε αυτή η απόφαση, αλλά είχαμε μείνει με 2-1 πίσω στο σκορ μετά την ήττα μας στη Γλυφάδα.
Σίγουρα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε τον τίτλο εκείνη τη χρονιά» ενώ στην ερώτηση αν τον βρήκε σύμφωνο η συγκεκριμένη απόφαση εκείνη τη χρονική περίοδο, είπε: «Στην ζωή υπάρχουν κάποιοι κανόνες. Ο προπονητής είναι υπεύθυνος μόνο για τα όσα συμβαίνουν στο παρκέ και το πώς παίζει η ομάδα. Αντίστοιχα η διοίκηση είναι υπεύθυνη για άλλα πράγματα. Έκρινε ότι δεν έπρεπε να κατέβουμε και δεν κατεβήκαμε. Πάντως αν θυμάσαι και εσύ τα παιχνίδια ήταν πολύ οριακά και κρίθηκαν στις λεπτομέρειες. Αν είχαν έρθει διαφορετικά τα πράγματα ίσως και να είχαμε πάρει το πρωτάθλημα μέσα στο ΣΕΦ”.
Για τον Φραγκίσκο Αλβέρτη και την πορεία του:
«Χαίρομαι πολύ για τον Αλβέρτη. Τον θυμάμαι από πιτσιρικά να κάνει τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα. Αμέσως πίστεψα στις δυνατότητές του και γι’ αυτό του έδωσα χρόνο συμμετοχής. Και ορίστε που έφτασε. Μέχρι και προπονητής του Παναθηναϊκού! (Γέλια) Δούλεψε πολύ, είχε ταλέντο, καλό σουτ και μπόρεσε να κάνει μια λαμπρή καριέρα. Πραγματικά είμαι πολύ περήφανος γι ‘αυτόν» δήλωσε χαρακτηριστικά, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην… υπόλοιπη πιτσιρικαρία της εποχής:
«Το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους νεαρούς που είχαμε τότε στην ομάδα. Από την πρώτη μου χρονιά. Τον Οικονόμου και τον Μυριούνη οι οποίοι έκαναν τη δική τους καριέρα στη συνέχεια. Ήταν η επόμενη γενιά του Παναθηναϊκού και του ελληνικού μπάσκετ και με χαροποιεί ιδιαίτερα ότι δούλεψα μαζί τους στα πρώτα τους βήματα. Και είχαν την ευκαιρία να βρεθούν δίπλα σε έμπειρους παίκτες και να πάρουν πράγματα από αυτούς όπως ήταν ο Γκάλης, ο Βράνκοβιτς και ο Γκέκος».
Για τους λόγους που τον ανάγκασαν σε φυγή και το λάθος του με τον Φασούλα:
«Το να φύγω από τον Παναθηναϊκό στα μέσα της σεζόν ήταν δική μου απόφαση. Προσωπικοί λόγοι με οδήγησαν στο να αποχωρήσω από την ομάδα. Ο κύριος Παύλος Γιαννακόπουλος απογοητεύτηκε όταν έμαθε την απόφασή μου και μάλιστα είχε έρθει το ίδιο απόγευμα στο σπίτι μου για να το συζητήσουμε. Δεν ξέρω αν τελικά έκανα λάθος που έφυγα, αλλά έπρεπε να αποχωρήσω. Οι σχέσεις μου τη διοίκηση και τους παίκτες ήταν άψογες, οπότε δεν ήταν αυτό το πρόβλημα. Γενικά μου ασκούνταν μεγάλη πίεση από παντού».
«Ναι, ίσως να ήταν λάθος η απόφαση που πήρα τότε. Απλά τότε είχα στην ομάδα τον Βράνκοβιτς και τον Βολκόφ και θεωρούσα δύσκολο να χωρέσει και ο Φασούλας προκειμένου να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Μετά που καθαρίζει το μυαλό σου τα βλέπεις διαφορετικά τα πράγματα. Και στην Ευρώπη υπήρχαν πολλές ομάδες με καλούς ψηλούς. Όμως θεωρούσα ότι αυτή τη δουλειά μπορούσε να την κάνει καλά ο Βολκόφ, ο οποίος έπαιζε και στις δύο θέσεις των ψηλών. Εκ των υστέρων ήταν λάθος απόφαση… Έπρεπε να είχαμε πάρει τον Φασούλα στον Παναθηναϊκό».
Για την σχέση του με την οικογένεια των Γιαννακόπουλων:
«Ξέρεις, είναι περίεργο που πρόεδρος του Παναθηναϊκού είναι ο…μικρός Δημήτρης! Όταν ήμουν στον Παναθηναϊκό εκείνος ήταν παιδί! Και τώρα έχει διαδεχθεί τον μπαμπά του. Από τα περίεργα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή αλλά ήταν η φυσική συνέχεια…» δήλωσε χαρακτηριστικά, ενώ ήθελε να στείλει τα δικά του χαιρετίσματα σε ολόκληρη την οικογένεια:
«Όλα τα μέλη της οικογένειας Γιαννακόπουλων είναι εξαιρετικοί άνθρωποι. Θέλω μέσα από την καρδιά μου να τους στείλω τα χαιρετίσματά μου και ένα μεγάλο ευχαριστώ. Είχαμε εξαιρετική σχέση και όπως σου είπα και προηγουμένως θα τους θυμάμαι με μεγάλη αγάπη. Έκαναν πολλά για τον Παναθηναϊκό και ακόμα και σήμερα εξακολουθούν να κάνουν» ενώ στάθηκε και σε μια σημαντική λεπτομέρεια: «Συμβόλαιο δεν υπέγραψα ποτέ. Τόσο ο Παύλος, όσο και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος ήταν οι πιο αξιόπιστοι άνθρωποι που γνώρισα στη ζωή μου. Ο λόγος τους ήταν συμβόλαιο. Δεν χρειάζονταν ούτε συμβόλαια, ούτε υπογραφές ούτε τίποτα. Υπήρχε αμοιβαία εμπιστοσύνη και αυτό ήταν το πιο σημαντικό απ’ όλα. Είναι οι καλύτεροι».
Για την εποχή που ο Νίκος Γκάλης αγωνιζόταν στον Παναθηναϊκό:
«Όλοι γνωρίζαμε και ξέραμε ότι πρόκειται για τον καλύτερο Ευρωπαίο σκόρερ. Όμως όταν ήρθε στον Παναθηναϊκό, ήρθε και ο Άριαν Κόμαζετς. Ένα νεαρό παιδί, ανερχόμενο ταλέντο του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που ήταν με τη σειρά του εξαιρετικός σκόρερ. Εγώ έπρεπε να χωρέσω και τους δύο στην ίδια πεντάδα και να μοιράσω τις προσπάθειες που θα έπαιρναν κατά τη διάρκεια του αγώνα. Ο Γκάλης όμως είχε και ένα ακόμα μεγάλο χάρισμα. Εκτός από το να σκοράρει, ήξερε πολύ καλά και να πασάρει. Και προσπάθησα να τον πείσω να μειώσει τα σουτ που θα έπαιρνε για να μοιράσει περισσότερες ασίστ στους συμπαίκτες του. Σεβάστηκε την επιθυμία μου και πραγματικά τον ευχαριστώ. Σταμάτησε να παίρνει πολλές προσπάθειες και άρχισε να δίνει έτοιμα καλάθια. Ε, στο τέλος της σεζόν ήταν ο καλύτερος πασέρ του πρωταθλήματος με 6-7 ασίστ κατά μ.ο.»
Για το αξέχαστο ματς με τον Άρη στο “Αλεξάνδρειο”:
«Αν και κατακτήσαμε το κύπελλο στον τελικό του ’93, άλλο είναι το ματς το οποίο δεν πρόκειται να ξεχάσω στην Ελλάδα. Πάλι εναντίον του Άρη στη Θεσσαλονίκη. Αν δεν κάνω λάθος ήταν και η πρώτη επίσκεψη του Γκάλη ως αντίπαλος της πρώην ομάδας του. Θυμάμαι είχαμε χάσει από καθαρή αδικία. Ακόμα κάθομαι και βλέπω το βίντεο!! Ηταν ισοπαλία και είχαμε μία συν μία βολές με τον Σοκ. Όμως ο Τάρπλεϊ έβγαλε τη μπάλα μέσα από το καλάθι και οι διαιτητές αντί να μετρήσουν τον πόντο, έδωσαν εσκεμμένο φάουλ στον Κόμαζετς στη συνέχεια της φάσης. Και ο οποίος δεν είχε κάνει απολύτως τίποτα. Και τελικά χάσαμε το ματς! Δεν το έχω συναντήσει ποτέ αυτό!»
Για το ματς με τον Πανιώνιο και τον τραυματισμό του Μπόμπαν Γιάνκοβιτς:
«Επίσης θα έχω πάντα στο μυαλό μου τη στιγμή που τραυματίστηκε ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς. Τα πάντα έγιναν πολύ γρήγορα. Κανείς δεν είχε καταλάβει εκείνη τη στιγμή τη σοβαρότητα της κατάστασης. Ακόμα και όταν έβγαινε με φορείο από το παρκέ, δεν μπορούσε να πάει το μυαλό μας στο κακό. Ευχόμασταν να ήταν όλα καλά με τον Μπόμπαν και συνεχίσαμε το ματς. Δυστυχώς μετά μάθαμε τα δυσάρεστα νέα και δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε στα αυτιά μας».
Για το Ελληνικό μπάσκετ:
«H Ελλάδα είναι χώρα του μπάσκετ. Χωρίς καμία αμφιβολία. Και όσοι ασχολούνται με τις ομάδες, είτε είναι παίκτες, είτε προπονητές ειδικά στις μεγάλες ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, ο Αρης, ο ΠΑΟΚ, ο Πανιώνιος, δεν περνούν ποτέ απαρατήρητοι. Για παράδειγμα για φαγητό βγαίναμε και όλοι σε πλησίαζαν για να σου μιλήσουν για μπάσκετ. Να σε ρωτήσουν. ‘Τι θα κάνουμε το Σάββατο; Θα κερδίσουμε τον Ολυμπιακό; Είναι εντάξει ο Βράνκοβιτς που χτύπησε;’ Γενικά το ενδιαφέρον είναι τεράστιο, ειδικά την εποχή που ήμουν εγώ στην Ελλάδα. Το μπάσκετ βρίσκεται στο DNA του Έλληνα».
Για το ενδεχόμενο στο μέλλον, να ξανασμίξουν οι δρόμοι του με τον Παναθηναϊκό:
«Μετά την φυγή μου από τον Παναθηναϊκό η ομάδα άρχισε να γιγαντώνεται. Κατέκτησε όλους τους τίλους και μπήκε στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Θέλω να πιστεύω ότι βοήθησα και εγώ λίγο από την πλευρά μου για τη συνέχεια που είχε ο σύλλογος. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένεια Γιαννακόπουλου που είχα την τύχη να γνωρίσω, όπως και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κόσμο του Παναθηναϊκού. Που ξέρετε; Μπορεί κάποια μέρα να ανταμώσουμε και πάλι…»
🏀 Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο μπάσκετ
