Για πολλά μπορείς να τον κατηγορήσεις τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Ένα μονάχα δεν μπορείς να του το αμφισβητήσεις. Το πόσο αγαπάει τον Παναθηναϊκό. Δεν είναι δικαιολογία πως πολλές από τις εκρήξεις του ήρθαν λόγω της παθολογικής του αγάπης για τον σύλλογο. Ο άνθρωπος είναι «άρρωστος» με την ομάδα του. Δεν είναι άλλωστε το μοναδικό μέλος της οικογένειας που αυτή του η αγάπη τον έχει βγάλει κάποιες στιγμές εκτός ορίων.
Ο Θανάσης στο Βερολίνο, με τον Παναθηναϊκό να έχει κατακτήσει την κούπα, πετούσε χαρτονομίσματα στους διαιτητές, οι οποίοι πήγαν να κάνουν την μεγαλύτερη μπασκετική κλοπή του αιώνα στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ. Τα έβλεπε ο Θανάσης και δεν τα πίστευε, μέχρι που στο τέλος ξέσπασε. Φανταστείτε τι θα γινόταν αν η κλοπή ολοκληρωνόταν και ο Παναθηναϊκός έχανε ένα τρόπαιο που δικαιούταν όσο ποτέ (βάσει ρόστερ και προσωπικοτήτων).
Όπως όλη η οικογένεια Γιαννακόπουλου, ο Δημήτρης δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει διαφορετικά έπειτα από μια σεζόν που ο Παναθηναϊκός έχασε το πρωτάθλημα απ’ τον Ολυμπιακό με 0-3. Ο μοναδικός δρόμος ήταν και είναι να κάνει και πάλι την ομάδα μεγάλη. Όχι μεγάλη για να πάρει ξανά τα σκήπτρα στην Ελλάδα. Άλλωστε οι εγχώριοι τίτλοι τον χρίζουν και θα τον χρίζουν εις τους αιώνας των αιώνων ως τον απόλυτο και μοναδικό αυτοκράτορα του ελληνικού μπάσκετ. Μεγάλη για να βρεθεί ξανά στην κορυφή της Ευρώπης. Για να φοβάται η ΤΣΣΚΑ εκείνον και όχι εκείνος την ΤΣΣΚΑ. Για να γίνουν οι βραδιές της Πέμπτης και της Παρασκευής ξανά «glory days».
Θα αρκούσε μονάχα η μεταγραφή του Καλάθη για να δώσει το στίγμα για το που το πάει ο Παναθηναϊκός της επόμενης σεζόν. Δεν έφτανε όμως. Δεν θα μπορούσε να φτάνει. Ο Τζόρτζεβιτς ζήτησε τον Ραντούλιτσα και φυσικά έγινε το θέλημά του. Ο Τζόρτζεβιτς έχει ζητήσει κι άλλον ψηλό από το πάνω ράφι και θα γίνει κι αυτό εντός των ημερών. Ο Παναθηναϊκός αρχίζει και γίνεται ξανά προορισμός μεγάλων παικτών και δυνατών προσωπικοτήτων. Αρχίζει να είναι και πάλι αυτό ακριβώς που ήταν τα χρόνια της γιγάντωσης του. Η καλύτερη προοπτική για κάθε παίκτη που θέλει να φτάσει στην κορυφή.
Λέμε πολλές φορές πως το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία. Στο μπάσκετ και στο υψηλότερο επίπεδό του, το χρήμα χρειάζεται. Για να χτυπήσεις τον ανταγωνισμό πρέπει να βάλεις το χέρι στην τσέπη. Η διοίκηση του Παναθηναϊκού άκουσε για τα καλά εκείνο το παρατεταμένο χειροκρότημα της εξέδρας στον δεύτερο χαμένο τελικό του πρωταθλήματος. Εκείνη η βραδιά κι εκείνη η αποθέωση σήμανε την αντεπίθεση. Οικονομική, αγωνιστική, ευρωπαϊκή, Παναθηναϊκή…
