Ο Διονύσης Δεσύλλας καταθέτει μια... διαφορετική άποψη για το ντέρμπι αιωνίων, γράφει για τον Παναθηναϊκό που φτιάχνει χαρακτήρα και για τη συνέχεια στην ομάδα του Γιώργου Δώνη.
Αν κάποιος στις αρχές της σεζόν ρωτούσε φίλο του Παναθηναϊκού αν θα ήταν ικανοποιημένος με δυο ισοπαλίες στα τρια συνεχόμενα ντέρμπι με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Ολυμπιακό, η απάντηση θα ήταν, φυσικά, καταφατική. Τώρα, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Σαφώς και οι οπαδοί του τριφυλλιού δεν τα έχουν βάψει μαύρα, αλλά έτσι όπως εξελίχθηκαν τα παιχνίδια, αναμφίβολα οι “πράσινοι” θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν περισσότερους βαθμούς. Κόντρα στην ΑΕΚ ήταν άτυχοι, ενώ χθες, παρά το γεγονός ότι πιέστηκαν από τον Ολυμπιακό, “έφαγαν” ευκαιρίες μόνο μετά το 80′ και δυστυχώς γι αυτούς δέχθηκαν το γκολ της ισοφάρισης στις καθυστερήσεις. Οταν, λοιπόν, σε ντέρμπι στο Καραϊσκάκη, απέναντι σε έναν ανώτερο Ολυμπιακό- με ακριβό ρόστερ, δίχως προβλήματα- ισοφαρίζεσαι στο τέλος, μια πικρία την έχεις.
Γιατί δεν νίκησε ο Παναθηναϊκός στο “Γ. Καραϊσκάκης”; Διότι, δημιουργικά, δεν ήταν καλός. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και δεν το λέμε εμείς, αλλά οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές στις δηλώσεις τους μετά το ματς. Αυτό, η παραδοχή δηλαδή ότι από τη μέση και μπροστά οι “πράσινοι” θα μπορούσαν και έπρεπε να κάνουν περισσότερα (παρά το γεγονός ότι υπάρχει ταβάνι), δείχνει ξεκάθαρα μια σωστή νοοτροπία που έχει χτιστεί στην ομάδα. Τη νοοτροπία τύπου “πάμε για τη νίκη σε κάθε ματς, παρά τα προβλήματα που έχουμε”.
Ηταν δεδομένο ότι ο Παναθηναϊκός θα πόνταρε πάρα πολλά στην τακτική για να αντιμετωπίσει τον ποιοτικότερο Ολυμπιακό. Οι παίκτες του Γιώργου Δώνη κατάφεραν να είναι στο ανασταλτικό τους κομμάτι εξαιρετικοί. Αυτόν φαίνεται από το γεγονός ότι ενώ οι ερυθρόλευκοι είχαν την κατοχή, δεν κατάφερναν να βρους διαδρόμους εύκολα, με αποτέλεσμα να αρκεστούν σε γιόμες, οι οποίες αποδείχθηκαν πανεύκολες για την άμυνα του Παναθηναϊκού. Στο αμυντικό κομμάτι, λοιπόν, με εξαίρεση το τελευταίο δεκάλεπτο εκεί που ο Ολυμπιακός τα έδωσε όλα για την ισοφάριση κι εκεί που το “τριφύλλι” έπαιζε επί της ουσίας με 9 λόγω τραυματισμών Μακέντα και Μουνιέ, οι “πράσινοι” πήραν σχεδόν άριστα.
Αυτό που έλειψε χθες ήταν η καλή κυκλοφορία στη μεσαία γραμμή και η περισσότερη τόλμη στην επίθεση. Αν ο Παναθηναϊκός κρατούσε μπάλα και δεν κλεινόταν τόσο μετά το γκολ, τότε είναι πιθανό να είχε πάρει το ντέρμπι. Αν, επίσης, ο Ινσούα σκόραρε στην πολύ μεγάλη ευκαιρία μετά το 0-1, τότε η σεμνή τελετή θα λάμβανε τέλος. Με τα “αν”, όμως, δεν μπορείς να προχωράς.
Ο Παναθηναϊκός ήταν ανταγωνιστικός απέναντι στον μεγάλο του αντίπαλο, όπως ήταν και κόντρα στην ΑΕΚ. Με τη διαφορά ότι απέναντι στην Ενωση, οι “πράσινοι” κυριάρχησαν. Χρειάζονται ακόμα πολλά να γίνουν προκειμένου η ομάδα να ανέβει επίπεδο και να γίνει ξανά πρωταγωνίστρια. Αυτό που κρατάμε τώρα είναι η εξαιρετική τακτική πειθαρχία, το πάθος και η ψυχή που βγάζουν οι ποδοσφαιριστές, αλλά και η σωστή νοοτροπία. Λείπουν αρκετά κομμάτια ποιότητας και εμπειρίας κυρίως από τη μέση και μπροστά, τα οποία θα έρθουν με τον καιρό, με τη δουλειά, αλλά και με τη σωστή ενίσχυση από το καλοκαίρι και μετά.
Το σημαντικό γι αυτή τη νέα ομάδα είναι ότι μετά τα τρία μεγάλα παιχνίδια, φτιάχνει χαρακτήρα. Ψήνεται, ζυμώνεται και ατσαλώνεται ενόψει της συνέχειας. Και κάνει τον κόσμο της να γουστάρει όλο και περισσότερο με τα όσα βλέπει στο γήπεδο, γνωρίζοντας φυσικά τα προβλήματα και όλα όσα λείπουν από την ομάδα.
Δεν πρέπει να ξεχνιόμαστε: Ο Παναθηναϊκός ήταν το μεγάλο αουτσάιντερ κόντρα στον Ολυμπιακό. Προηγήθηκε, έχασε μεγάλη ευκαιρία για το 0-2 και τελικά δεν άντεξε, με αποτέλεσμα να πάρει τον βαθμό της ισοπαλίας. Τι περίμενε, δηλαδή, κάποιος; Να μην πιέσει και να μη βγάλει έστω και λίγες φάσεις ο ανώτερος Ολυμπιακός, η ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό, αυτή που παίζει στο γήπεδο; Ξαναγράφουμε: Προβλήματα υπάρχουν, κομμάτια από το παζλ του ρόστερ λείπουν. Η δουλειά που γίνεται, όμως, είναι πάρα πολύ καλή και δείχνει τον δρόμο για το μέλλον. Θα συνεχιστεί, όπως και θα γίνουν και ακόμη καλύτερα πράγματα στο μέλλον, αρκεί να “φτιάξει” επιτέλους η διοίκηση…
Υ.Γ: Δεν υπάρχουν λόγια για το θλιβερό συμβάν στο “Γ. Καραϊσκάκης”. Το μόνο που έχουμε να πούμε είναι συλλυπητήρια στην οικογένεια του αδικοχαμένου φιλάθλου και κουράγιο.
Υ.Γ1: Ο Σωκράτης Διούδης είναι μαχητής κι αυτό το γνωρίζουν άπαντες. Είναι, επίσης, ένας από τους πιο βελτιωμένους ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού, δείγμα της σκληρής δουλειάς που κάνει. Σιδερένιος και σύντομα ξανά κάτω από τα γκολποστ.
Υ.Γ2: Δεν είναι εύκολο αυτό που κάνει ο Κωνσταντίνος Κότσαρης. Μπαίνει ξαφνικά σε ντέρμπι, είναι κρύος, κουβαλάει και το σοκ του τραυματισμού του συμπαίκτη του. Παρ όλα αυτά, κάνει δυο εξαιρετικές και πολύ δύσκολες επεμβάσεις. Πολλά μπράβο και συνέχεια στη δουλειά.
