Ο Νικόλας Βασιλαράς γράφει για τον Γιώργο Δώνη που μπορεί να μίλησε ρεαλιστικά, το θέμα όμως είναι ότι δεν τον ακούει ο ιδιοκτήτης.
Είπε πολλά ο Δώνης στη συνέντευξη Τύπου μετά το τελευταίο ματς της σεζόν. Από αυτά ΕΝΑ είναι αυτό για το οποίος ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να διαφωνήσει και πιο καθαρά δεν μπορούσε να το πει: «Τα πρωταθλήματα αγοράζονται» δήλωσε ο άνθρωπος και δεν αναφερόταν σε εκλογές ΕΠΟ και άλλα «γνωστά» και μη εξαιρετέα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Για ΚΑΝΟΝΙΚΗ αγορά μίλησε, αυτή που αφορά μεταγραφικό μπάτζετ και όχι τα «υπόλοιπα» τα οποία βεβαίως και μια σοβαρή διοίκηση πρέπει να «φροντίζει». Αλλά ας μην ξεφεύγουμε και ζητάμε πολλά. Εδώ δεν έχουμε ούτε καν τα βασικά…
Με λίγα λόγια και εφόσον θεωρούμε ως δεδομένο πως το μικρό μπάτζετ δεν αλλάζει (άλλωστε ακόμα και με την αύξηση που λέγεται, νορμάλ και ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ δεν θα γίνει ποτέ…) η μετάφραση είναι ξεκάθαρη και αναφέρει πως και τη νέα σεζόν δεν πας για πολλά. Όχι, πως δεν το ξέραμε απλά φροντίζει και ο ίδιος ο προπονητής με τα λόγια του να το δείχνει και να το φωνάζει σε όλους τους τόνους. Το θέμα είναι αν ακούει κανείς…
Υπό αυτές τις συνθήκες λοιπόν και όσο κι αν μας πονάει ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να έχεις κάποιο μεγαλύτερο στόχο για του χρόνου από το να βάλεις από κάτω τον Ατρόμητο και τον Αρη. Ολυμπιακός, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ δεν μας βλέπουν καν και όσο περνάει ο καιρός η ψαλίδα αντί να μικραίνει ανοίγει ολοένα και περισσότερο. Ακόμη και να ενισχυθείς και οι μεταγραφές να σου βγουν λίρα εκατό, ακολούθως θα πέσει στο… τραπέζι το θέμα της ανυποληψίας σου στα κέντρα αποφάσεων και θα πας άκλαφτος. Τόσο απλά…
Και μέσα σε όλα έχασες και την συσπείρωση. Ένα από τα κεκτημένα της ομάδας σε αυτό το τρελό πρώτο τρίμηνο έσβησε. Στο μυαλό των περισσότερων είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ και το φινάλε έγινε μεταξύ συγγενών και φίλων. Θα χρειαστεί αρκετή δουλειά για να βρει ο κόσμος της δύναμη να πάει ξανά μαζικά στο ΟΑΚΑ και είναι αμφίβολο αν θα το κάνει με την ίδια κάψα με φέτος. Γιατί καλά και άγια τα πλάνα με τους πιτσιρικάδες αλλά όραμα για τον κόσμο σημαίνει ΤΙΤΛΟΙ, κάτι που δυστυχώς στην παρούσα φάση αδυνατείς να διεκδικήσεις.
Και αν δεν βρεθεί ξαφνικά κάποιος «παλαβός» που να θέλει να αφιερώσει χρόνο, χρήμα και τρέλα θα αργήσει πολύ να γυρίσει το κουμπί και ας λένε οι αριθμοί ότι μειώνεται το χρέος. Το είπαμε και πιο πάνω πως την ίδια ώρα ανοίγει κι άλλο η ψαλίδα με τους διεκδικητές. ΥΓ: Στο μόνο πράγμα που διαφωνώ οριζόντια, πλάγια και κάθετα με τον Δώνη είναι στην ατάκα για τη Λεωφόρο. Ναι, η Λεωφόρος είναι επικίνδυνη αλλά για τους… επικίνδυνους. Για εκείνους που εδώ και δύο χρόνια δεν περνάνε πια ούτε απ’ έξω από το γήπεδο. Για όλους τους υπόλοιπους, για όσους αγαπάνε τον σύλλογο και παλεύουν γι’ αυτόν είναι μια πελώρια ασπίδα, μια τεράστια πράσινη αγκαλιά.
