Φυσικά και το να έρχεται μια νίκη σε έναν αγώνα, σε έναν οποιονδήποτε αγώνα, μέσα από μια πολύ καλή εμφάνιση είναι το ιδανικό. Και για τον κόσμο και για την ομάδα. Φυσικά και το να έχει ο Παναθηναϊκός στο σύνολο μόλις 27% κατοχή μπάλας σε ένα εντός έδρας παιχνίδι του χωρίς απέναντι του να βρίσκεται η… Μάντσεστερ Σίτι, είναι προβληματικό και μάλλον κάτι που δεν αρέσει ούτε στον ίδιο τον προπονητή του, ακόμα και αν εκείνος μέσα από την τακτική του προσέγγιση αποφάσισε να παραχωρήσει περισσότερο την μπάλα στον αντίπαλο. Και να τον χτυπήσει στην κόντρα επίθεση.
Αλλά εδώ μιλάμε για ένα ντέρμπι που γινόταν στην κόψη του ξυραφιού. Με τον Ολυμπιακό νωρίτερα να έχει περάσει από το Περιστέρι και να έχει ανοίξει τη διαφορά στους εφτά πόντους, απαγορεύονταν τα λάθη και απαγορευόταν ο Παναθηναϊκός να χάσει το παιχνίδι αν ήθελε να παραμείνει διεκδικητής του τίτλου. Ο Βιτόρια πήγε στη λογική λοιπόν πως από τη στιγμή που έχει απέναντί του την πιο ποιοτική μεσοεπιθετική γραμμή του πρωταθλήματος, θα έπρεπε να βρει τρόπο να τη σταματήσει. Δεν είναι προπονητής που του αρέσει το ταμπούρι, το έδειξε άλλωστε και στα προηγούμενα ντέρμπι που έδωσε με ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό. Αλλά οι συνθήκες από παιχνίδι σε παιχνίδι διαφέρουν.
Ο Βιτόρια προφανώς και είχε δει ότι ο Λιβάι Γκαρσία έχει κάνει πολλές ζημιές στον Παναθηναϊκό τα προηγούμενα χρόνια, σαν να φοβόντουσαν να τον αντιμετωπίσουν. Άρα ένας από τους στόχους του ήταν να περιορίσει τη δράση του. Το κατάφερε με τον καταπληκτικό Πάλμερ-Μπράουν να σβήνει τον Λιβάι από το γήπεδο. Όπως έσβησαν οι ποδοσφαιριστές του και τον Μαρσιάλ, περιόρισαν σε μεγάλο βαθμό τον Λαμέλα, δεν επέτρεψαν στον Πινέδα να κάνει το παιχνίδι που μας έχει συνηθίσει. Θέλει δουλειά όλο αυτό, ανάλογη με τη δουλειά που χρειάζεται για να είσαι παραγωγικός. Χρειάζεται… μαεστρία και η άμυνα, όχι μόνο η επίθεση.
Στην τελική, όπως σωστά έχουν πει ένα σωρό προπονητές, τα ντέρμπι δεν τα παίζεις. Τα κερδίζεις. Είναι από τα παιχνίδια που το αποτέλεσμα μετράει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Τακτικά ο Παναθηναϊκός πήρε άριστα σε αυτό που ήθελε να κάνει. Η ΑΕΚ έκανε μία ευκαιρία σε όλο το ματς και ας είχε την κατοχή της μπάλας σε επίπεδα άνω του 70%. Και αυτή η ευκαιρία ήρθε στις καθυστερήσεις, εκεί που πλέον τα έπαιζε όλα για όλα, είχε ανεβάσει και τον Βίντα στην επίθεση καιοι παλμοί ήταν στον… Θεό. Μία καθαρή ευκαιρία η ΑΕΚ, μία καθαρή ευκαιρία ο Παναθηναϊκός, αυτή του Μαντσίνι. Συν ένα γκολ ακόμα που ακυρώθηκε.
Ο Βιτόρια φτιάχνει ομάδα από… ατσάλι, που ξέρεις ότι θα αφήσει και τη… ζωή της στο γήπεδο αν χρειαστεί για να πάρει αυτό που θέλει. Και ταυτόχρονα δουλεύει για να κάνει ολοένα και πιο ελκυστικό τον Παναθηναϊκό, κάτι που έχουμε δει σε πολλά ματς συμπεριλαμβανομένου του ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Εδώ που έχει φτάσει το πράγμα, Κυριακή με Κυριακή μπορεί να κρίνονται τα πάντα, οπότε θα χρειαστεί ο Παναθηναϊκός να βρει ψυχικά αποθέματα, να βρει ανάσες και λύσεις, να ανταπεξέλθει σε μια κούρσα που όσο γοητευτική είναι, άλλο τόσο είναι και ψυχοφθόρα.
Επόμενο… σταθμός το Καραϊσκάκη, ένα ακόμα ντέρμπι, το τελευταίο στο πρωτάθλημα πριν την τελική ευθεία της κανονικής περιόδου, εκεί όπου ο Παναθηναϊκός έχει το πιο βατό πρόγραμμα απ’ όλους. Γιατί θα έχει αφήσει πίσω του τα μεγάλα ματς και θα του μένει μόνο αυτό στο Βικελίδης με τον Άρη, όταν οι άλλοι θα αρχίσουν να παίζουν μεταξύ τους. Αν φύγει αλώβητος από το Φάληρο, θα έχει βάλει τις βάσεις για να μείνει μέσα στο κόλπο μέχρι το τέλος.
