Είναι χρήσιμη για τον Παναθηναϊκό η νίκη επί του Πλατανιά. Ακόμα – ακόμα και ο τρόπος με τον οποίο αυτή ήρθε, δηλαδή με μπόλικη δόση τύχης στο πρώτο ημίχρονο, που θύμισε… Πανιώνιο. Ο Παναθηναϊκός «παλεύει» να βρει την αίγλη του – όχι και τόσο μακρινού – παρελθόντος, έχοντας πολλά νέα παιδιά. Και τέτοιες βραδιές, που αυτά τα παιδιά κερδίζουν ακόμα κι αν δεν έχουν καλή απόδοση, αρχίζουν να μαθαίνουν ότι οι μεγάλες ομάδες επιβάλλεται να το κάνουν και αυτό. Να παίρνουν νίκες, σε ματς που πιθανόν να μην το αξίζουν, βάσει εικόνας αγώνα.
Του λείπουν του Παναθηναϊκού τέτοιες νίκες τη φετινή σεζόν. Σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ, που έχουν αρκετές απ’ αυτές. Για παράδειγμα, ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε καθόλου καλά κόντρα στη Λιβαδειά πριν λίγες μέρες, αλλά πήρε τη νίκη. Ο ΠΑΟΚ δεν είχε πιάσει υψηλά στάνταρ απόδοσης στην Ξάνθη, αλλά γύρισε το ματς στο τέλος με δύο γκολ. Αντίθετα, για τον Παναθηναϊκό, οι βραδιές που δεν ήταν καλός, συνήθως κατέληγαν σε «γκέλα». Μου ‘ρχονται – πρόχειρα – στο μυαλό τα ματς με Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη και Πλατανιά στα Χανιά.
Ο Αμπέντ έχει κάνει ήδη ρεκόρ… καριέρας στο σκοράρισμα. Με το χθεσινό έφτασε τα πέντε στο πρωτάθλημα και είναι δεύτερος σκόρερ του Παναθηναϊκού αυτή τη στιγμή πίσω από τον Μπεργκ που έχει εννιά. Είναι θετικό σημάδι αυτό για τον Αναστασίου. Στο ξεκίνημα της σεζόν δεν έβρισκες μέσους να σκοράρουν. Δεν έβρισκες μέσους να πατούν καν… περιοχή. Οσο περισσότερο «μπαίνουν» στο ματς κι αυτοί, τόσο περισσότερες λύσεις θα βρίσκει ο Παναθηναϊκός, τόσο πιο πολλές – εύκολες ή δύσκολες – νίκες θα παίρνει.
