Οι οργανωμένοι οπαδοί του Πανιωνίου με ανακοίνωσή τους τάσσονται στο πλευρό της Θύρας 13 και εκφράζουν την υποστήριξή τους μετά και τα τελευταία γεγονότα. Αναμφίβολα πρόκειται για μια κίνηση που σπανίζει.
Η ανακοίνωση των οργανωμένων φίλων των κυανέρυθρων
Από τότε που υπήρξε ζωή στον πλανήτη, υπήρξε και η έννοια της εξέλιξης.
Όσο περνάνε τα χρόνια οι καταστάσεις αλλάζουν, εξελίσσονται. Είναι φυσικό επακόλουθο.
Προλογίζουμε κατ’ αυτό το τρόπο για να εξηγήσουμε τα αυτονόητα σε σχέση με έναν χώρο που συμμετέχουμε και έχουμε άποψη.
Τα οπαδικά, όπως και η ίδια η κοινωνία, δεν έχουν σχέση με τριάντα (ούτε καν με δέκα) χρόνια πριν. Υπάρχει εξέλιξη, οι καταστάσεις αλλάζουν.
Εμείς, το Panthers Club 1983, αισθανόμαστε πως τόσο ατομικά όσο και συλλογικά έχουμε υποχρέωση να πηγαίνουμε μπροστά και να μην μένουμε πίσω σε ιδεοληψίες και ψυχαναγκασμούς του παρελθόντος.
Πολλοί συν Πανιώνιοι δεν συμφωνούν με αυτό. Επειδή μάθαμε να μισούμε πρέπει, λένε, να συνεχίσουμε να μισούμε γιατί έτσι δεν ξεχνάμε και εκτελούμε το «χρέος» μας προς το όνομα Πάνθηρες ή Πανιώνιος.
Εμείς όμως εν έτει 2020 δεν φοβόμαστε να δηλώσουμε δημόσια πως δεν μισούμε κανέναν επειδή πρέπει.
Απεναντίας, αν κάποιες αντίπαλες κερκίδες δείχνουν να έχουν σημάδια σύγκλισης με μας και φαίνεται να μπορούμε πλέον να συνεννοηθούμε και να βρούμε κοινά, εμείς θα κοιτάξουμε να ρίξουμε γέφυρες, όχι να σηκώσουμε τείχη επειδή κάποτε κάτι μας είχαν κάνει (είτε οπαδικά, είτε αγωνιστικά).
Με τα παραπάνω κατά νου και στα πλαίσια αυτά, θέλουμε να τοποθετηθούμε σχετικά με το θέμα : «οπαδοί και διοικήσεις».
Ποιος δεν γνωρίζει τον ρόλο των διοικήσεων στους ελληνικούς συλλόγους; Ξέπλυμα χρήματος, πολιτική δύναμη, αναγνωρισιμότητα, δουλειές με το κράτος και άλλες παρόμοιες «ομορφιές».
Και ο ρόλος των οπαδών;
Δύο οι δρόμοι. Είτε βάζουν πλάτη και κομίζουν οφέλη προσωπικά (μεροκάματα, ασυλία, νομική στήριξη κλπ) ή για την ομάδα (μεταγραφές, τίτλους κλπ), είτε κρατάνε απόσταση και επικρίνουν με αγνές προθέσεις για το καλό του Συλλόγου.
Ο δεύτερος δρόμος είναι και ο δύσκολος, φυσικά. Γιατί η κόντρα με μια τέτοια είδους διοίκηση σημαίνει, ρεαλιστικά, πως πας κόντρα και με όλο το σύστημα.
Η διοίκηση έχει το κράτος, τους μπάτσους, τους μπράβους, τους μισθοφόρους οπαδούς της ίδιας της ομάδας σου.
Μπορεί ακόμα και την μάζα των λαϊκών της ομάδας σου να έχει με το μέρος της μια τέτοια διοίκηση διότι κατέχοντας όλα τα παραπάνω έχει και τα μέσα επικοινωνίας (site, εφημερίδες, γραφείο τύπου, ρεπόρτερ ομάδας) που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη.
Και ως γνωστόν η κοινή γνώμη, δεν έχει γνώμη. Οτι της πουν, λέει.
Συμπυκνώνοντας την σημερινή μας παρέμβαση-ανακοίνωση, θα θέλαμε να μας επιτραπεί να περιαυτολογήσουμε για πρώτη και μοναδική φορά διότι αισθανόμαστε υπερήφανοι να πούμε πως με το σπαθί μας έχουμε πάρει, πολύ καιρό τώρα, εμφανή θέση μέσα στην οπαδική κοινωνία ως Σύνδεσμος της φιλοσοφίας εκείνης που μόλις περιγράψαμε παραπάνω, στο δεύτερο σκέλος.
Αυτόνομοι, ανεξάρτητοι, αλληλέγγυοι, ακομπλεξάριστοι, μακριά από αγκυλώσεις.
Σταθήκαμε στο παρελθόν δίπλα σε όλους τους οπαδούς που νιώσαμε πως σκέφτονται σαν εμας, ανεξαρτήτου προϊστορίας. Θα συνεχίσουμε να το πράττουμε και τώρα.
Κάποτε, βγάλαμε μήνυμα υπερ ενός τμήματος της κερκίδας της Λάρισας για τον δίκαιο αγώνα τους κατά της εμετικής διοίκησης που επιβουλεύεται την ιστορία του Συλλόγου τους.
Μας είπαν (κάποιοι συν Πανιώνιοι) ανιστόριτους γιατί ξεχνάμε (είπαν) το παρελθόν.
Δεν μας νοιάζει. Εμείς το έχουμε αποφασίσει. Θα πηγαίνουμε με αυτό που αισθανόμαστε δίκαιο, όχι με αυτό που προτρέπει μια κάποια αρρωστημένη ιδεοληψία του παρελθόντος.
Θα επαναπροσαρμόζουμε την σκέψη μας ανάλογα με την εποχή και τις καταστάσεις. Παρατηρούμε, αξιολογούμε, λειτουργούμε και αποφασίζουμε με βάση το τώρα. Το εδώ.
Την ιστορία την σεβόμαστε, την γνωρίζουμε, την συνυπολογίζουμε αλλά της δίνουμε τόση βαρύτητα όση της αξίζει. Δεν θα είναι το μόνο μέτρο που θα καθορίζει τις σκέψεις μας.
Σήμερα λοιπόν, θα σταθούμε στο πλάι (έστω και μόνο μέσω ενός κειμένου) μιας κερκίδας που ανέκαθεν ήταν «εχθρός». Όμως μπρος στα γεγονότα εμείς έχουμε αποφασίσει να μην κρατάμε το στόμα μας κλειστό.
Αλληλεγγύη από το Panthers Club 1983 στην Θ.13 για όλο αυτό που προσπαθούν να πετύχουν, σε όλο αυτό που αντιμάχονται.
Ο πραγματικός εχθρός των παιδιών της κερκίδας δεν είναι και ούτε ποτέ ήταν τα παιδιά της άλλης κερκίδας.
Ο πραγματικός εχθρός είναι αυτός που κατευθείνει τα παιδιά όλων των κερκίδων να σκοτώνονται μεταξύ τους για να ευημερεί εκείνος και οι όμοιοί του.
Και όταν λέμε πως ονειρευόμαστε ένα κίνημα οπαδικό και μια κοινωνία καλύτερη πρέπει να ξεκινάμε από τα βασικά. Να στηρίζουμε όσους πάνε κόντρα στο πρόβλημα.
Παρωπίδες τέλος, ώρα για δράση.
Panthers Club 1983
